Strenna Natalizia 2010 (IT – ES – EN – FR – PL - PT)

ITALIANO ES PAÑOL ENGLISH FRANÇAIS POLSKI PORTUGUES

 

IL SIGNORE SA  CHE CI SIAMO

Celebrare il Natale significa festeggiare il fatto che Dio ha mantenuto la sua promessa. Abbiamo a che fare con un Dio fedele, un Dio che mantiene le sue promesse. D'altra parte, l'amore vero non è forse una questione di promesse e di fedeltà?

Era mattino, di buon'ora. Un anziano signore era in attesa davanti all'ambulatorio medico. Guardava il suo orologio a intervalli sempre più brevi. Finalmente giunse il suo turno.
Il medico era anche un amico. Lo accolse con gentilezza e prese ad occuparsi di lui con calma. Prima qualche parola di cordialità, poi sul lettino per misurare pressione, auscultare cuore e polmoni.
Vedendolo però piuttosto impaziente e con gli occhi che correvano furtivamente all'orologio, gli chiese se per caso avesse un altro appuntamento. L'anziano signore rispose che doveva andare alla casa di cura per far colazione con sua moglie.

•  “Ma ha l'Alzheimer”, cercò di relativizzare il medico.
•  “Sì, è vero, ma da 5 anni vado a fare colazione con lei alle 9 esatte”.
•  “E va, ancora, ogni mattina, anche se, sua moglie, non sa chi é lei?”, disse il medico scandendo le parole per la sorpresa.
•  ''Lei non sa chi sono io, ma io so molto bene chi é lei”, concluse l'uomo abbozzando un sorriso buono. E uscì con passo deciso.

Ho ascoltato questa storia qualche tempo fa. Mi ritorna in mente in molte occasioni concrete della vita quotidiana mia e della Famiglia Orionina.

Penso ai tanti genitori fedeli alla propria vocazione, anche quando il gusto proprio o la gratitudine altrui non insaporiscono le piccole e umili incombenze.

Ricordo i cristiani di Buritís, nell'Amazzonia brasiliana, e quelli incontrati in diverse parti del mondo, coerenti con la propria fede a costo di sacrificio e pagandone il prezzo quotidiano.

Mi scorrono davanti volti, scene e riti quotidiani di confratelli e suore che donano la vita nella preghiera e nella missione, ogni giorno, senza «suonare la tromba davanti a sé».

Ora, prossimi al Natale, questa storia mi fa pensare a “ Dio fedele, che mantiene la sua alleanza e benevolenza per mille generazioni ” (Dt 7,9). Noi non sapevamo più chi era Lui – il peccato slega le relazioni peggio dell'Alzheimer -, ma lui continuava a sapere molto bene chi siamo noi “ e venne ad abitare in mezzo a noi ” (Gv 1,14). Per questo, anche ora, nel migrare dei nostri giorni, nelle vicende liete e tristi, con Don Orione e con Renzo dei “Promessi sposi” possiamo affermare: “ Egli sa che ci siamo. Benedetto il Signore!” .

Auguri e fiducia nella Divina Provvidenza, cari fratelli e sorelle che avete consacrato la vita per farvi strumenti dell'amore provvidente di Dio; “ manteniamo senza vacillare la professione della nostra speranza, perché è fedele colui che ha promesso ” (Eb 10,23) .

Anche voi, carissimi bambini, giovani, anziani, malati e quanti siete nel calore delle tende della Divina Provvidenza, dite con fiducia “ il Signore sa che ci siamo”, “la sua fedeltà sarà scudo e corazza” (Sal 91,5) in ogni giorno del 2011.

Buon Natale, carissimi amici, benefattori e collaboratori, non sono finite le misericordie del Signore, non è esaurita la sua compassione; esse sono rinnovate ogni mattina, grande è la sua fedeltà ”. (Lam 3,22-23)”.

A tutti, nel nome di Don Orione, Buon Natale e felice Anno nuovo 2011!

  Don Flavio Peloso FDP

*******************************************

 

EL SEÑOR SABE
QUE ESTAMOS

Celebrar la Navidad significa festejar el hecho de que Dios mantuvo su promesa. Tenemos un Dios fiel, un Dios que cumple sus promesas. ¿Acaso el amor verdadero no es un camino de promesas y fidelidad?

 

Sucedió una mañana, muy temprano. Un señor anciano estaba esperando en el consultorio médico. Miraba su reloj cada vez más seguido. Finalmente llegó su turno.

El médico era amigo suyo. Lo recibió con gentileza y comenzó a ocuparse de él con calma. Comenzó a hablarle cordialmente y luego le pidió que se colocara en la camilla para medirle la presión y controlar su corazón y pulmones.

Pero viéndolo muy impaciente y con la mirada constante en el reloj, le preguntó si por las dudas tuviese algún otro compromiso. El anciano le respondió que debía ir al geriátrico para desayunar con su esposa.

 

“Pero si tiene el mal de Alzheimer”... dijo el médico, tratando de relativizar la situación.

“Sí, es verdad... pero hace ya 5 años que voy a desayunar con ella a las 9 en punto”.

“ ¿Y todavía va cada mañana, a pesar de que su mujer no sabe quién es usted?, le dijo el médico sorprendido, enunciando cada palabra.

“Ella no sabe quien soy yo, pero yo sé muy bien quién es ella ”, concluyó el hombre, esbozando una sonrisa amable. Y se fue decididamente.

 

Hace ya un tiempo que escuché esta historia. Y me vuelve a la mente en muchas ocasiones concretas de la propia vida cotidiana y de la vida de la Familia Orionita.

 

Pienso en tantos padres de familia fieles a la propia vocación, aún cuando el propio gusto o la gratitud de los demás no agreguen “sabor” a las pequeñas y humildes tareas cotidianas.

Recuerdo los cristianos de Buritís, en el Amazonas del Brasil, y a tantos que encontré en diversas partes del mundo, coherentes con la propia fe, aún a costo de sacrificios y pagando por ello el precio cotidiano.

Me pasan por la mente rostros, escenas y ritos cotidianos de cohermanos y religiosas que donan su vida en la oración y en la misión, cada día, sin “hacer sonar la trompeta delante de ellos”.

 

Ahora, cercanos a la Navidad, esta historia me hace pensar en “Dios fiel, que mantiene su alianza y bondad por mil generaciones” (Dt 7,9). Nosotros no sabíamos más quién era El – el pecado rompe las relaciones peor que el mal de Alzheimer -, pero El continuaba sabiendo muy bien quiénes somos nosotros “y vino a habitar en medio nuestro” (Jn. 1,14). Por eso, también ahora, a medida que transcurren nuestros días, en los acontecimientos alegres y tristes, con Don Orione y con Renzo del “Promessi sposi” podemos afirmar: “El sabe que estamos. ¡Bendito sea el Señor!”

 

También ustedes, queridos niños, jóvenes, ancianos, enfermos y cuantos viven en el cálido hogar de la Divina Providencia, digan con confianza “el Señor sabe que estamos”, “su fidelidad será escudo y protección” (Sal. 91,5) cada día del año 2011 que comenzamos.

Buen año 2011, queridos amigos, bienhechores y colaboradores, “no tiene límite la misericordia del Señor, no se agotó su compasión; ellas se renuevan cada mañana, ¡grande es su fidelidad!” (Lam 3,22-23).

Felicidades! Y mucha confianza en la Divina Providencia, queridos hermanos y hermanas que han consagrado la vida para convertirse en instrumentos del amor providente de Dios ; “mantengamos sin vacilar la profesión de nuestra esperanza, porque es fiel Aquel que prometió” (Heb. 10,23)

 

A todos, en el nombre de Don Orione, les deseo una ¡ Feliz Navidad y un próspero año nuevo 2011!

 

P. Flavio Peloso FDP

*******************************************

 

THE LORD KNOWS
WE ARE HERE

 

The feast of Christmas is celebrating the fact that God has kept his promise. We are dealing with a faithful God, a God who keeps his promises. Moreover, is true love not a question of promises and fidelity?

 

It was early one morning. An elderly gentleman was waiting in the queue at the doctor's surgery. He was glancing at his watch ever more frequently. Finally it was his turn.

The doctor was also his friend. He welcomed him kindly and took his time to deal with him. First a few cordial words, then on the couch to measure his blood pressure and listen to his heart and lungs.

The doctor, seeing that the gentleman was rather impatient and was anxiously looking at his watch, asked him if by chance he had another appointment. The old man replied that he had to go the old people's home to have breakfast with his wife.

•  “But she has Alzheimer's”, the doctor said, trying to slow him down.

•  “Yes, it's true, but for five years I have been going to have breakfast with her at nine o'clock, exactly”.

•  “And you still go, every morning, even if your wife does not know who you are?” said the doctor emphasising the words with surprise.

•  “She doesn't know who I am, but I know very well who she is”, concluded the man with a wry smile. And out he went with a purposeful step.

 

I heard this story some time ago. But it comes back to my mind in many practical situations in my daily life and in that of the Orionine Family.

I think of the many parents, faithful to their vocation, even when their own feelings or the gratitude of others do make not the little, humble duties enjoyable.

I remember the Christians of Buritis, in the Amazon region of Brazil, and those I have met in different parts of the world, coherent with their own faith at the cost of sacrifice and paying a daily price.

I see in my mind's eye the faces, scenes and daily routines of confreres and sisters who give their lives in prayer and in the mission, every day, without “blowing their own trumpet”.

Now, as we approach Christmas, this story makes me think about the “Faithful God, who keeps His covenant and good will for a thousand generations” (Deut. 7:9). We no longer knew who He was – sin breaks relationships more than Alzheimer's – but he continues to know very well who we are “and came to dwell among us” (John 1:14). For this reason, even now, in the passing of our days, in the joyful and sad events, we can say, with Don Orione and Renzo in the “Betrothed” (Promessi Sposi): “ He knows that we are here. Blessed be the Lord!”

Best wishes and trust in Divine Providence, dear brothers and sisters who have consecrated your lives to become instruments of the providential love of God; “ let us keep true without wavering to the profession of our hope, because He is faithful to his promises” (Heb. 10:23).

To you dear children, young people, older people, sick people and whoever resides in the warmth of the tents of Divine Providence, say with confidence, “ the Lord knows we are here”, his faithfulness is our help and our shield” (Ps. 91:5) every day of 2011.

Happy New Year 2011, dear friends, benefactors and those who work with us, “the mercies of the Lord have not ended, his compassion has not come to an end; they are renewed every morning, great is his fidelity” (Lam. 3:22-23).

 

To all, in the name of Don Orione, I wish you a Merry Christmas and a Happy New Year 2011!

 

 

Fr. Flavio Peloso FDP

*******************************************

 

PAN BÓG WIE
ŻE MY JESTEŚMY

Świętować Boże Narodzenie znaczy świętować fakt, że Bóg dotrzymał obietnicy. Mamy do czynienia z Bogiem wiernym, Bogiem, który dotrzymuje swoich obietnic. A z drugiej strony, czy prawdzia miłość nie jest może drogą obietnic i wierności?

 

Zdarzyło się to wczesnym rankiem. Starszy pan czekał w kolejce w przychodni lekarskiej. Z coraz większą częstotliwością spoglądał na zegarek. W końcu przyszła jego kolej.

Lekarz był też jego przyjacielem. Przyjął go z uprzejmością i ze spokojem zaczął wyrażać swoje zatroskanie o niego. Na początku kilka serdecznych słów, następnie kazał mu się położyć, aby zmierzyć ciśnienie, obsłuchał pracę serca i płuc.

Widząc, że jest trochę niecierpliwy, ze wzrokiem, który ukratkiem padał na zegarek, zapytał, czy przypadkiem nie ma umówionego jakiegoś spotkania. Starszy pan odpowiedział, że chce iść do domu opieki, aby zjeść śniadanie razem z żoną.

„Ona przecież ma Alzheimera”, rzekł leakrz próbując zrelatywizować jego pośpiech.

„Tak, to prawda, ale od 5 lat jemy śniadanie wspólnie dokładnie o 9”.

„Tak, i to na dodatek codziennie rano, pomimo tego, że pana żona nie wie nawet kim pan jest? ”, odrzekł lekarz wypowiadając dobitnie słowa.

Ona nie wiem kim ja jestem, ale ja wiem bardzo dobrze kim ona jest ”, zakończył mężczyzna zaryswując na ustach delikatny uśmiech. I wyszedł zdecydowanym krokiem.

Usłyszałem tę historię już dość dawno. I powraca mi ona na myśl w wielu konkretnych sytuacjach codziennych życia, mojego i Rodziny Oriońskiej.

Myślę o wielu rodzicach wiernych własnemu powołaniu, również wtedy, gdy własny gust, czy wdzięczność innych nie dodają smaku małym i prostym zajęciom.

Wspominam chrześcijan z Buritís, w brazylijskiej Amazonii i tych, których spotkałem w różnych częściach świata, konsekwentnych wobec własnej wiary, za cenę ofiary i płacąc tę cenę każdego dnia.

Przewijają mi się twarze, sceny i codzienne zwyczaje współbraci i sióstr , którzy poświęcają swoje życie w modlitwie i na misjach, codziennie, bez „trąbienia przed sobą”.

Ta historia rozważana teraz, tuż przed samym Bożym Narodzeniem, skłania mnie do medytacji nad „ Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia ” (Pwt 7, 9). My już nie wiedzieliśmy dłużej Kim on jest – grzech niszczy relacje silniej niż Alzheimer –, ale On nadal pamiętał kim jesteśmy my „i zamieszkał wśród nas” (J 1, 14). Dlatego rónież i teraz, gdy nasze dni przemijają, w radosnych i smutnych momentach, razem z Ks. Orione i z Renzem z „ Narzeczonych ” możemy powtórzyć: „ On wie, że my jesteśmy. Błogosławiony niech będzie Pan Bóg!

 

Również i wy, drogie Dzieci, Młodzieży, Starsi, Chorzy i Wszyscy, którzy przebywacie w cieple namiotów Boskiej Opatrzności, powtarzajcie z ufnością „ Pan Bóg wie, że my jesteśmy ”, „ Jego wierność to puklerz i tarcza ” (Ps 91, 4) w każdym dniu 2011 roku.

Szczęśliwego Roku 2011, drodzy Przyjaciele, Darczyńcy i Współpracownicy, „ Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła. Odnawia się ona co rano: ogromna Twa wierność. ” (Lm 3, 22-23).

Życzę wam ufności w Opatrzność Bożą, drodzy Bracia i Siostry, którzy poświęciliście swoje życie, aby stać się narzędziem troskliwej miłości Boga; „ Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. ” (Hbr 10, 23).

 

Wszystkim życzę, w imieniu Ks. Orione, Radosnych Świąt Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku 2011!

 

Ks. Flavio Peloso FDP

*******************************************

 

  O SENHOR SABE
QUEM SOMOS

 

Celebrar o Natal significa festejar o fato que Deus manteve a sua promessa. Nosso Deus é um Deus fiel, um Deus que mantém as suas promessas. De outra parte, o amor verdadeiro não é certamente um caminho de promessas e de fidelidade?

 

Era manhã cedo. Um ancião estava esperando diante de um ambulatório médico. Olhava o seu relógio a intervalos cada vez mais breves. Finalmente chegou a sua hora.

O médico era um seu amigo. O acolheu com gentileza e passou a consultá-lo com calma. Primeiro algumas palavras de cordialidade, depois passou a verificar a pressão, ascultar o coração e pulmões.

Vendo-o porém muito impaciente e com os olhos que corriam furtivamente ao relógio, lhe perguntou se por acaso tinha um outro compromisso. O ancião respondeu que deveria ir à casa de saúde para tomar o café da manhã com a sua esposa.

- "Mas ela tem Alzheimer" , procurou relativisar o médico.

- "Sim, é verdade, mas tem cinco anos que vou tomar o café da manhã com ela às 9:00 hs exatamente".

- " E vai, ainda, toda manhã, mesmo se, sua esposa, não sabe quem é você? ", disse o médico escandindo as palavras pela surpresa.

- "Ela não sabe quem sou eu, mas eu sei muito bem que é ela" , concluiu o homem com um bom sorriso. E saiu com passo decisivo.

 

Escutei esta história há algum tempo. Retorna-me em mente em muitas ocasiões concretas da minha vida cotidiana e da Família Orionita.

Penso aos muitos pais fiéis à própria vocação, mesmo quando o gosto próprio ou a gratidão dos outros não dão sabor às pequenas e humildes incumbências.

Recordo os cristãos de Buritis, na Amazônia Brasileira, e aqueles encontrados em diversas partes do mundo, coerentes com a própria fé a custo de sacrifício e pagando o preço cotidiano.

Vem à minha mente rostos, cenas e ritos cotidianos de confrades e freiras que doam a vida na oração e na missão, a cada dia, sem "tocar a trombeta diante de si".

Agora, próximos do Natal, esta história me faz pensar ao "Deus fiel, que mantém a sua aliança e misericórdia por mil gerações" (Dt 7,9). Nós não sabíamos mais que era Ele - o pecado corta as relações pior que o Alzheimer -, mas Ele continuava a saber muito bem quem somos nós "e vem morar conosco" (Jo 1,14). Por isto, também agora, no migrar dos nossos dias, nos acontecimentos alegres e tristes, com Dom Orione e com Renzo do Romance "Promessi Sposi" podemos afirmar: "Ele sabe quem somos nós. Bendito seja o Senhor!".

Também vocês, caríssimos meninos, jovens, anciãos, enfermos e todos que estão no calor das tendas da Divina Providência, digam com confiança "o Senhor sabe quem somos nós", "a sua fidelidade será escudo e couraça" (Sl 91,5) em cada dia de 2011.

Feliz Ano Novo, caríssimos amigos, benfeitores e colaboradores, "não terminaram as misericórdias do Senhor, a sua compaixão não tem fim; elas são renovadas a cada manhã, grande é a sua fidelidade" (Lm 3,22-23).

Felicidade e confiança na Divina Providência, caros irmãos e irmãs pois vocês consagraram a vida para tornarem-se instrumentos do amor providente de Deus; "mantenhamos, sem vacilar, a profissão da nossa esperança, pois é fiel aquele que fez a promessa" (Hb 10,23).

A todos, em nome de Dom Orione, desejo Feliz Natal e Feliz Ano Novo!

 

Pe. Flavio Peloso