Parole di ringraziamento di Don Flavio Peloso in occasione della onorificenza della Croce dell'Ordine al Merito degli Ufficiali della Repubblica polacca. Zduńska Wola, 22 aprile 2016.
Testo in Italiano e in Polacco.

Parole di ringraziamento di Don Flavio Peloso

in occasione della onorificenza della Croce dell'Ordine

al Merito degli Ufficiali della Repubblica polacca.

Zduńska Wola, 22 aprile 2016.

                  Egregio signor Tadeusz Deszkiewicz, Consigliere del Presidente della Repubblica Polacca,

                    Egregi signori Jan Mosiński e Grzegorz Schreiber, deputati del Parlamento,

                    Autorità civili e religiose, Confratelli e Amici qui convenuti.

               Desidero ringraziare, anche a nome di tutta la Congregazione e dei Confratelli, Suore e Laici orionini in Polonia, per la onorificenza che mi è stata appena conferita. Ringrazio il Signor Andrzej Duda, Presidente della Repubblica Polacca, che ha voluto con questa onorificenza esprimere la sua personale stima verso San Luigi Orione, di cui sono settimo successore, e il plauso verso la Congregazione Orionina che, in Polonia, ha iniziato proprio qui, a Zduńska Wola, il suo cammino come organismo religioso e di carità sociale, pastorale ed educativa.

               Sono contento di avere dato anche personalmente qualche piccolo contributo a iniziative, studi e collaborazioni in favore dell’amicizia civile e religiosa che legano la Congregazione, e in particolare l’Italia, alla Polonia.

                  Questa amicizia trova la sua origine in Don Orione stesso che dichiarò in più di un’occasione il suo amore per la Polonia. “Polonia, nazione tanto amata dalla Chiesa e tanto cara al mio cuore!”. E spiegava che “Quand’ero all’Oratorio di Torino ci conducevano a passeggio e ci dicevano: ‘Là è vissuto un Generale polacco, che è venuto a offrire il suo sangue per l’Italia’. Io sempre, quando passavo davanti a quel palazzo, alzavo gli occhi a quella finestra e il cuore al Signore e pregavo per quel Generale che aveva offerto la sua vita per la nostra cara Italia”. “La Polonia fu sempre fedelissima alla Chiesa e in altri tempi difese l’Europa”. “Il grande re polacco Giovanni III Sobieski difese, presso Vienna, la cristianità e l’Europa dai Turchi”.

                  I primi contatti personali di Don Orione con i Polacchi risalgono all’inizio del 1900, quando aiutò alcuni giovani che raggiungevano Roma con lo scopo di studiare e diventare sacerdoti. Fu proprio uno di questi giovani sacerdoti, Aleksander Chwiłowicz, ad essere inviato a iniziare la Congregazione in Polonia. Era il gennaio del 1923. E il luogo prescelto fu Zduńska Wola. Si iniziò in grande povertà e fiducia nella Divina Provvidenza con una scuola, una tipografia e una piccola chiesa. Presto crebbe il numero di Figli della Divina Provvidenza e di Piccole Suore Missionarie della Carità che vollero seguire gli esempi di santità e di carità del Santo fondatore. Con Loro si moltiplicarono anche le attività nelle parrocchie e nelle istituzioni in favore dei poveri, dei ragazzi, dei disabili.

                 Desidero ricordare un dettaglio di vita significativo. In Italia, nella casa ove viveva Don Orione, al momento dell’invasione della Polonia da parte delle truppe naziste, il 1° settembre 1939, si trovavano ben 12 chierici polacchi. Don Orione visse quell’evento con commozione e sofferenza. Il 3 settembre, convocò una celebrazione speciale al Santuario della Madonna della Guardia, a Tortona. Con sorpresa di tutti, nell’Italia fascista di allora alleata con la Germania, egli fece stendere la bandiera polacca sull’altare e invito i chierici polacchi a baciarla e, dopo di loro, tutti gli altri Confratelli italiani.

               La bandiera polacca che per vari giorni restò esposta nel santuario della Madonna della Guardia e Don Orione la volle poi nella sua cameretta. E spiegò: “Io ho posto la bandiera polacca lungo una parete della mia camera. Se anche la bandiera polacca là (in Polonia) sarà abbassata, nelle nostre Case voglio che ci sia sempre”. E là, nella cameretta di Don Orione a Tortona, la bandiera polacca si trova ancora. Di essa ha parlato anche Giovanni Paolo II nell’omelia di beatificazione di Don Orione.

               Da oltre un secolo, Don Orione e gli Orionini, fedeli agli ideali “Dio, Chiesa e Patria” si stanno dedicando al bene del popolo polacco. Attualmente la loro azione è rivolta oltre che alla cura delle Anime in popolose  parrocchie (come Zduńska Wola, Kalisz, Warszawa – Lindleya, Włocławek, Malbork) e in centri di spiritualità (Międzybrodzie Biaski, qui a Zdunska Wola, a Rokitno); si occupano dell’educazione dei ragazzi e giovani (a Warszawa Barska e Ańin, Kalisz Kosciuszki, Włocławek),  sostenendo le categorie più deboli, come le persone con gravi limiti di salute fisica e psichica (Izbica Kuyawska, Włocławek –  Via Lesna, ),  senza tetto (Czarna, Henrykow, Łazniew, Wołomin), anziani (Branszczyk, Łazniew, Piłaskow, Otwock, Koło); sta contribuendo alle missioni in terre lontane e in Bielorussia.

               I Figli della Divina Provvidenza e di Suore di Don Orione fanno parte dei ricordi, degli affetti e della storia di molte città e luoghi della Polonia e hanno avuto ruolo importante nella storia della nostra Congregazione. Evito di fare nomi, perché nella storia del cuore e della vita quotidiana saltano le gerarchie e le distinzioni che si è soliti evidenziare. Non posso però tacere il ricordo del beato Franciszek Drzewiecki, bella figura di sacerdote e di educatore, martire a Dachau, e l’arcivescovo Bronisław Dabrowski che per 20 anni, assieme al santo primate Stefan Wyszyński e al card. Karol Wojtyla, ha retto le sorti non solo della Chiesa ma anche del cammino di libertà del popolo polacco.

               Nel rinnovare il ringraziamento mio personale e della Famiglia Orionina in Polonia per questa onorificenza,  traggo da questo atto nuovo stimolo e impegna di tutti noi per continuare una storia che ha sempre intrecciato fede e opere, bene religioso ed elevazione civile, intraprendenza privata e collaborazione con le istituzioni pubbliche.

               Niech Bóg błógoslawi Pòlskę.

               Niech zyje Polska.

              Niech zyje lut i koscioł pòlski.

Słowa podziękowania ks. Flavio Peloso

z okazji odznaczenia Krzyżem Kawalerskim Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej.

Zduńska Wola, 22 kwietnia 2016 r.

Czcigodny panie Tadeuszu Deszkiewicz, Doradco Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej,

Przede wszystkim pragnę podziękować osobiście, ale także w imieniu całego Zgromadzenia i Współbraci, Sióstr i Świeckich oriońskich w Polsce, za odznaczenie, które przed chwilą zostało mi udzielone. W osobie Pana dziękuję Panu Andrzejowi Dudzie, Prezydentowi Rzeczpospolitej Polskiej, który poprzez to odznaczenia chciał wyrazić swój osobisty szacunek względem św. Alojzego Orione, którego jestem siódmym następcą, oraz wyrazy uznania dla Zgromadzenia Księży Orionistów, które w Polsce rozpoczęło właśnie tu, w Zduńskiej Woli, swoją działalność jako organizm kościelny i pełniący miłosierdzie w sferze socjalnej, pastoralnej i edukacyjnej.

Cieszę się, że także osobiście wniosłem pewien mały wkład w inicjatywy, studium i współpracę na rzecz przyjaźni na poziomie cywilnym i religijnym, które łączą Zgromadzenie, w szczególności we Włoszech, z Polską.

Owa przyjaźń odnajduje swoje korzenie w samym Ks. Orione, który przy wielu okazjach deklarował swoją miłość do Polski. „Polska, naród bardzo ukochany przez Kościół i bardzo bliski memu sercu!”.  I wyjaśniał, iż „Kiedy byłem w oratorium w Turynie, podczas przechadzek, mówiono nam: ‘Tam mieszkał pewien polski Generał, który tu przybył, by przelać swoją krew za Włochy`. Ja zawsze, gdy przechodziłem przed tą kamienicą, podnosiłem wzrok ku oknu, a sercu ku Panu, i modliłem się za tego Generała, który oddał swoje życie z nasze drogie Włochy”. „Wielki król polski Jan III Sobieski obronił, u wrót Wiednia, chrześcijaństwo i Europę przed Turkami”.

Pierwsze osobiste kontakty Ks. Orione z Polakami sięgają początków 1900 roku, kiedy to pomagał niektórym młodym, którzy przybywali do Rzymu w celu studiowania i zostania księżmi. Właśnie jednym z tych młodych kapłanów był Aleksander Chwiłowicz, który został posłany, by dać początek Zgromadzeniu w Polsce. Był to styczeń 1923 r. Wybranym miejscem była Zduńska Wola. W wielkiej biedzie i zaufaniu w Bożą Opatrzność rozpoczynano od szkoły, drukarni i małego kościółka. Szybko wzrosła liczba Synów Boskiej Opatrzności i Małych Sióstr Misjonarek Miłości, którzy chcieli naśladować przykład świętości i miłosierdzia Świętego Założyciela. Wraz z nimi pomnażała się także działalność w parafiach i instytucjach na rzecz ubogich, młodzieży, niepełnosprawnych.

Pragnę wspomnieć pewien znaczący fakt z życia. We Włoszech, w domu w którym mieszkał Ks. Orione, w momencie inwazji na Polskę przez wojska nazistowskie, 1 września 1939 r., znajdowało się przynajmniej 12 polskich kleryków. Ks. Orione przeżywał to wydarzenie ze wzruszeniem i z bólem. 3 września, zarządził specjalną celebrację w Sanktuarium Matki Bożej Czuwającej w Tortonie. Ku zaskoczeniu wszystkich, w ówczesnych faszystowskich Włoszech sprzymierzonej z Niemcami, on rozłożył flagę polską na ołtarzu i poprosił polskich kleryków, by ją ucałowali, a po nich wszystkich innych włoskich Współbraci.

Polską flagę, która przez kilka dni pozostała rozpostarta w sanktuarium Matki Bożej Czuwającej, Ks. Orione chciał ją mieć potem w swoim pokoiku. Wyjaśniał: „Powiesiłem polską flagę na ścianie mojego pokoju. Jeśli nawet polska flaga tam (w Polsce) będzie opuszczone, chcę aby w naszych domach pozostawała zawsze”.  I tam, w pokoiku Ks. Orione w Tortonie, polska flaga znajduje się dotąd. Mówił o niej także Jan Paweł II w homilii beatyfikacyjnej Ks. Orione.

Od ponad wieku, Ks. Orione i Orioniści, wierni ideałom „Bóg, Kościół, Ojczyzna” poświęcają się na rzecz dobra narodu polskiego.

Obecnie ich działalność skierowana jest oprócz troski o Dusze w  dużych parafiach (jak Zduńska Wola, Kalisz, Warszawa – Lindleya, Włocławek, Malbork, Wołomin) i centrach duchowości (Międzybrodzie Bialskie, tu Zduńska Wola, Rokitno); także na wychowanie dzieci i młodzieży (w Warszawie na Barskiej i w Aninie, w Kaliszu – Kościuszki, we Włocławku), wspierając najsłabsze kategorie społeczeństwa, jak osoby z ciężkimi ograniczeniami fizycznymi i psychicznymi (Izbica Kujawska, Włocławek – ul. Leśna), bezdomnych (Czarna, Henryków, Łaźniew), osoby starsze (Brańszczyk, Łaźniew, Pilaszków, Otwock, Koło); także wnosi wkład w misje na dalekich terenach i na Białorusi.

Synowie Boskiej Opatrzności i Siostry Orionistki są częścią wspomnień, uczuć i historii wielu miast i miejsc w Polsce i pełnili ważną rolę w historii naszego Zgromadzenia. Pominę wymienianie imion, gdyż w historii serca i codziennego życia nie odgrywają rolę hierarchie i odznaczenia, które zazwyczaj się uwypukla. Jednakże nie mogę przemilczeć błogosławionego Franciszka Drzewieckiego, pięknej postaci kapłana i wychowawcy, męczennika z Dachau, oraz arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego, który przez 20 lat, wraz ze świętym Prymasem Stefanem Wyszyńskim oraz kard. Karolem Wojtyłą, zarządzał losem nie tylko Kościoła, ale także drogę ku wolności narodu polskiego.

Ponawiając moje osobiste podziękowania i Rodziny Oriońskiej w Polsce za to odznaczenie, z tego aktu wynoszę dla siebie nowy impuls i zadanie dla nas wszystkich, by kontynuować tworzenie tej historii, która zawsze przenikała wiarę i dzieła , dobro religijne i wzrost życia cywilnego, przedsiębiorczość prywatną i współpracę z instytucjami publicznymi. 

Niech Bóg błogosławi Polskę.

Niech żyje Polska.

Niech żyje Lud i Kościół polski.

Parole di ringraziamento di Don Flavio Peloso

in occasione della onorificenza della

Medaglia al merito della Città di Zduńska Wola.

22 aprile 2016

            Signor PIOTR NIEDZWIECKI, Presidente della Città di Zduńska Wola.

            La Congregazione di Don Orione e la città di Zduńska Wola hanno una storia comune di “cittadinanza” e, direi, ancor più, di “familiarità”. Si può dire che non c’è persona e famiglia di Zduńska Wola che non abbiano avuto, ieri o oggi, relazione con i Sacerdoti e le Suore dell’Opera Don Orione. Per tale ragione, il 12 marzo scorso, si è voluto esprimere in un Patto di amicizia tra i comuni di Zduńska Wola, culla della Congregazione in Polonia,  e i Comuni di Tortona e Pontecurone che videro nascere Don Orione e svilupparsi della sua Opera.

            Il nome di Zduńska Wola è ben conosciuto ovunque, nelle 30 nazioni in cui è presente la Congregazione. Noi Orionini consideriamo Zduńska Wola come la culla di Famiglia, la Tortona in terra polacca.

Da Zduńska Wola  è venuto anche un numero considerevole di religiosi, sacerdoti e suore di Orionini che hanno percorso cammini di solidarietà e di fede in Città, in Polonia e anche in altre nazioni.

            Devo dire che accolgo con molta gioia questa Onorificenza della Città di Zduńska Wola che oggi mi viene attribuita. In realtà, conferendo  la Onorificenza a me, la Città di Zduńska Wola rinnova l’affetto e la collaborazione con la Parrocchia, la Dom Misyjny e lo Schronisko per i senzatetto (Henryków), con i religiosi e con le persone che qui ricevono aiuto umano e spirituale. Questo è bello. È un atto di grande valore civile. La presenza di queste attività ha conseguenze buone per tutta la Città.

            Fate che i valori e i progetti delle opere che continuano lo spirito di Don Orione siano una risorsa per l’identità e la coesione sociale di Zduńska Wola e per politiche familiari, assistenziali ed educative.

            Auguro anche alla Comunità orionina di Zduńska Wola di continuare ad offrire alla Città servizi e cura pastorale, per “dare col pane del corpo il divino balsamo della fede”, come diceva Don Orione.

            Nel nome di Don Orione, invoco la benedizione di Dio su tutti voi qui presente e sulla cara città di Zduńska Wola.

            Dziękuję  bardzo.

Słowa podziękowania Ks. Flavio Peloso

z okazji odznaczenia

Medalem Zasłużonego dla Miasta Zduńska Wola

22 kwietnia 2016 r.

Panie Piotrze Niedźwiecki, Prezydencie Miasta Zduńska Wola.

Zgromadzenie Księży Orionistów i miasto Zduńska Wola mają wspólną historię „obywatelstwa” i, mógłbym rzec, jeszcze bardziej „rodzinności”. Można by powiedzieć, że nie ma osoby i rodziny w Zduńskiej Woli, która by nie miała, wczoraj czy dziś, kontaktu z Kapłanami i Siostrami od Orionistów.

Z tej to racji, 12 marca br. zechciano podpisać Pakt Przyjaźni pomiędzy gminami Zduńska Wola, kolebką Zgromadzenia w Polsce, oraz Gminami Tortony i Pontecurone, które widziały narodziny Ks. Orione i rozwój jego Dzieła.

Nazwa Zduńska Wola jest dobrze wszędzie znana, w 30 krajach gdzie jest obecne Zgromadzenie. My Orioniści uważamy Zduńską Wolę jako kolebkę naszej Rodziny, Tortonę na ziemi polskiej.

Ze Zduńskiej Woli pochodzi także pokaźna ilość zakonników, kapłanów i sióstr ze Zgromadzeń Ks. Orione, którzy przeszli drogi solidarności i wiary w tym Mieście, w Polsce a także w innych krajach.

Pragnę powiedzieć, iż przyjmuję z wielką radością przyznane mi dziś Odznaczenie od Miasta Zduńska Wola. Faktycznie, przyznając Odznaczenie mnie, Miasto Zduńska Wola odnawia przywiązanie i współpracę z Parafią, Domem Misyjnym i Schroniskiem dla Bezdomnych (na Henrykowie), z zakonnikami i osobami, które tu otrzymają wsparcie ludzkie i duchowe. To jest piękne. To akt o dużej wartości cywilnej. Obecność tych działalności ma dobre skutki dla całego Miasta.

Uczyńcie tak, by wartości i projekty dotyczące tych dzieł, które kontynuują ducha Ks. Orione będą źródłem dla tożsamości i spoistości społeczności Zduńskiej Woli i dla polityki rodzinnej, opieki społecznej i edukacyjnej.

Życzę również Wspólnocie oriońskiej ze Zduńskiej Woli kontynuacji w oferowaniu Miastu posługi i troski duszpasterskiej, by „dać wraz z chlebem dla ciała, boski balsam wiary”, jak to mawiał Ks. Orione.

Przez wstawiennictwo Ks. Orione, proszę o Boże błogosławieństwo dla Was tu wszystkich obecnych i drogiego nam miasta Zduńska Wola.

Bardzo dziękuję.