|
|||||||
|
|||||||
Prezentacja rodziny orioninów.
MAŁE DZIEŁO BOSKIEJ OPATRZNOŚCI
„Małe Dzieło Boskiej Opatrzności dla szerzenia Chrystusa, wiary i kultury wśród maluczkich i potrzebujących, podejmuje określone formy i metody, tworzy i prowadzi różne instytucje.
Jego gorącym pragnieniem jest rozprzestrzenianie pośród ludu Ewangelii i miłości do Papieża, ‘słodkiego Chrystusa na ziemi’, a także żywszego ducha i większej bratniej miłości wśród ludzi” ".
(Ks. Orione).
Przez Małe Dzieło Boskiej Opatrzności rozumie się całość kilku fundacji, które wzięły swój początek bezpośrednio z inicjatywy Ks. Orione lub - po jego śmierci - rozwinęły się dzięki jego poprzednim wskazaniom.
Całe Małe Dzieło Boskiej Opatrzności (przez niektórych nazywane też „wielką Rodziną oriońską”) żyje tym samym charyzmatem i w łączności z innymi wspólnotami, jako „jedno drzewo o wielu gałęziach, wszyscy ożywieni przez tego samego ducha” (Ks. Orione).
SYNOWIE BOSKIEJ OPATRZNOŚCI , kapłani, poświęcający się prowadzeniu maluczkich, ubogich i ludu do Kościoła i Papieża, w oparciu o motto „Odnowić wszystko w Chrystusie” poprzez dzieła miłosierdzia.
Bracia zakonni , zakonnicy świeccy, którzy - we współpracy z zakonnikami-kapłanami - dążą do swego uświęcenia, podejmując prace apostolskie dla Kościoła.
Pustelnicy , kontemplatywni którzy we wspólnocie całkowicie oddanej Bogu, poprzez milczenie, modlitwę i pracę, są ‘modlącym się sercem’ Rodziny oriońskiej.
MAŁE SIOSTRY MISJONARKI MIŁOSIERDZIA , które poprzez swoją modlitwę i pracę pozwalają najbardziej potrzebującym doświadczać dobroci Opatrzności Bożej i macierzyńskiej opieki Kościoła.
Siostry Sakramentki Niewidome, są modlitewnym zapleczem dla sióstr, księży i misjonarzy, zaangażowanych w apostolstwie miłosierdzia.
ORIOŃSKI INSTYTUT ŚWIECKI. Stanowią go konsekrowane osoby świeckie: niewiasty i mężczyźni, ze ślubami, którzy żyją charyzmatem oriońskim „jak ukryty zaczyn”, pozostając w swoich zwyczajnych środowiskach rodzinnych, pracowniczych i apostolskich.
ORIOŃSKI RUCH ŚWIECKICH. Obejmuje on różne stowarzyszenia i kategorie laików, którzy ‘wewnątrz i na zewnątrz” instytucji podejmują służbę właściwą charyzmatowi oriońskiemu.
Ks. Orione swoim wielkodusznym programem pragnął „ogarnąć wszystkie dusze i zbawić je wszystkie, wszystkie” (Pisma,. 115,142), „żyć miłością do Papieża i szerzyć, zwłaszcza wśród maluczkich, pokornych, wśród ludu, najsłodszą miłość do Papieża oraz pełne i synowskie posłuszeństwo wobec Jego słowa i Jego pragnień” (Listy II,41-47). To z konieczności implikowało plan formacji uczniów i współpracowników, którzy podzielaliby ten sam charyzmat i ten sam projekt apostolski.
Początki i formacja
Ks. Orione, będąc jeszcze klerykiem, stał się już Założycielem, mając zaledwie 21 lat życia. Pierwsze kolegium, otwarte w Tortonie (1893), już powstało według jego zamierzeń i stylu. Wśród około 40 pierwszych uczniów pierwszego Domu Boskiej Opatrzności w dzielnicy św. Bernardyna w Tortonie, więcej niż trzecia część z nich byłaby już poszła do seminarium, gdyby ich rodziców stać było na opłacenie nauki. Faktycznie bowiem 6 z nich nałożyło tam sutannę w tym samym dniu, w którym diakon Orione otrzymał święcenia kapłańskie (13 kwietnia 1895 r.). A już 6 miesięcy później w pierwszym biuletynie „Iskra” została podana do wiadomości oficjalna nazwa: Synowie Boskiej Opatrzności.
Ks. Orione poświęcił szczególną uwagę tym pierwszym swoim kandydatom, ponieważ byli oni zaczątkiem obiecującej nadziei dla przyszłego apostolstwa. Toteż, kiedy zebrał ich około 12, wysłał ich, pod kierunkiem Gaspare Goggi’ego, do Genui (1895), aby tam dokończyli swojej nauki w liceum.
Wśród pierwszych aspirantów nowego Instytutu wyróżniali się: Felice Cribellati i Giulio Cremaschi; pierwszy został pierwszym biskupem w Zgromadzeniu, a drugi był przez ponad 30 lat Mistrzem Nowicjatu. Była to obiecująca jutrzenka, a potem nadejdą liczne gwiazdy „konstelacji Orione”.
Początek formacji zakonnej miał miejsce w 1898 r. dzięki otwarciu Konwiktu św. Alojzego w Noto na Sycylii. Jako asystenci, po oznajmieniu im „z największą szczerością”, że ich służba ma służyć „naprawdę Nowicjatowi”, zostali tam wysłani tylko „ci, którzy się zdecydowali pozostać z nami” (Pisma 10,20). Tak rozpoczęła się historia Synów Boskiej Opatrzności.
Zgromadzenie zostało zatwierdzone na prawach diecezjalnych w Tortonie przez Bpa Bandi dekretem z 21 marca 1903 r. Szybko następujący jego rozwój został opowiedziany w życiu Ks. Orione, którego stanowi integralną część. Sam Założyciel był przede wszystkim formatorem swojej Rodziny zakonnej. Z niej wyłonił Ks. Orione „Eremitów Boskiej Opatrzności” i „Braci koadiutorów”.
W 1913 r. Ks. Orione rozpoczął swoją działalność misyjną poza Italią, wyjeżdżając z jednym kapłanem i dwoma braćmi zakonnymi do Brazylii, natychmiast wysyłając innych do Argentyny i do Ziemi św.. Sam Ks. Orione był misjonarzem w Ameryce Łacińskiej (Brazylia, Argentyna, Urugwaj i Chile) w latach 1921-22 i 1934-37.
W dziesięcioleciu, między rokiem 1920 a 1930, kiedy był zatroskany o sierocińce, kolonie rolnicze i Instytuty instrukcyjne, podjął się obowiązku troski duszpasterskiej nad innymi kategoriami potrzebujących; rozwinęła się działalność opiekuńcza w Małych Kotolengach dla osób o ciężkiej niepełnosprawności fizycznej i psychicznej oraz w Domach Odpoczynku dla osób starszych i samotnych.
Znaczny wzrost liczby Synów Boskiej Opatrzności nastąpił w ostatnich latach Założyciela, owoc jego słynnej kwesty powołań. Wzrost personelu zakonnego pozwolił na otwarcie nowych dzieł, których wymagały bieżące konieczności, tak na polu wychowawczo-opiekuńczym, jak i pastoralnym.
Cel i program
Zobowiązany do przedstawienia celu i programu życia Zgromadzenia - dziś by się powiedziało „charyzmatu” - Ks. Orione ujął to w następujący sposób:
- „pełnić wolę Bożą w woli św. Piotra, Pierwszego Papieża”;
- „przyczyniać się przez wszelkie dzieła miłosierdzia do szerzenia i wzrostu w ludzie chrześcijańskim, a zwłaszcza przez ewangelizację ubogich, maluczkich, utrapionych przez wszelkie zło i cierpienie, najsłodszej miłości do Zastępcy Pana naszego Jezusa Chrystusa na ziemi, który jest Następcą św. Piotra Apostoła na Rzymskiej Stolicy, z zamiarem współuczestniczenia w wysiłku w wewnątrz św. Kościoła na rzecz jedności synów z Ojcem, a na zewnątrz jego w przywrócenie zerwanej jedności z Ojcem”.
Ks. Orione chciał dla swoich synów czwartego ślubu „specjalnej wierności Papieżowi”, o czym deklarował wiele razy: „Cel ten - jednoczenia z Papieżem przez odnawianie wszystkiego w Chrystusie - jest właśnie naszym powołaniem”.
Konstytucje, które sam Ks. Orione nakreślił w zarysach, a następnie zostały zredagowane, dobrze dziś interpretują charyzmat orioński, co do jego duchowości i apostolstwa.
Aktualnie Synów Boskiej Opatrzności jest 1023, w tym: 3 biskupów, 728 księży, 82 braci zakonnych i 8 eremitów. Nadto jest 201 kleryków i 19 braci zakonnych o ślubach czasowych oraz 45 nowicjuszy. Księży agregowanych jest 7. Średnia wieku zakonników wynosi 50,1 lat. Zgromadzenie składa się z 8 Prowincji zakonnych, 2 Wice-Prowincji i 3 Delegatur.
Synowie Boskiej Opatrzności są obecni i rozwijają swoją dzieła w 296 miejscowościach w 28 krajach.
W EUROPIE: Włochy, Polska, Hiszpania, Wielka Brytania, Irlandia , Watykan, Francja, Szwajcaria, Albania, Rumunia, Białoruś, Ukraina.
W obu AMERYKACH: Brazylia, Argentyna, Urugwaj, Chile, Paragwaj, Wenezuela, Meksyk, U.S.A.
W AFRYCE: Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Burkina Faso, Madagaskar, Kenia, Zielony Przylądek.
ASIA: Jordania, Filipiny, Indie.
Messaggi di Don Orione
Adres:
FIGLI DELLA DIVINA PROVVIDENZA
Via Etruria 6 00183 ROMA (Italia)
Tel. 0039 06 7726781; Fax 70497387
E-Mail: FDP@pcn.net
Oratorium (1892), kolegium św. Bernardyna (1893), kolegium św. Klary 1894): są to pierwsze kroki Ks. Orione., wokół którego gromadzili się też pierwsi jego uczniowie, stanowiąc zalążek Zgromadzenia zakonnego Synów Boskiej Opatrzności. Stąd wyjdą pierwsi księża oraz wyłonią się Pustelnicy (1889), których uważa się za pierwszych zakonników-laików Małego Dzieła Boskiej Opatrzności.
Nie ma natomiast dokładnej daty, gdy chodzi o powstanie Braci koadiutorów, różnych od Braci eremitów. Jest zaś faktem, że w pierwszych Regułach z 1904 r., pisanych ręcznie, czytamy: „...członkami tego Zgromadzenia są: laicy i księża, laicy będą się nazywali Bracia...”(art. 4). Wśród pierwszych Braci laików, nie eremitów, byli na pewno: Michele Volpini i Rotta Pasquale, z których pierwszy złożył swe pierwsze śluby w Tortonie 8.XII.1912 r., a drugi w Bandito di Bra 15.VIII.1920 r.
Ks. Orione od samego początku uważa Braci za osoby niezastąpione w swojej Rodzinie zakonnej, powierzając im różne formy działania w szkołach, w dziełach charytatywnych, na misjach.
W liście - kwesta powołań, z 1927 r. Ks. Orione pisze: „Powodowany właściwością charakteru tego powstającego Zgromadzenia udaję się po kweście powołań spóźnionych, tak do kapłaństwa, jak i na braci koadiutorów. Przyjmuję tych wszystkich, którzy czują się wezwani i są zdolni podać mi swoją dłoń do prowadzenia apostolstwa miłosierdzia w kolegiach, oratoriach świątecznych, koloniach rolniczych, szkołach zawodowych, drukarniach, jak i w przytułkach, domach wypoczynkowych oraz innych dziełach, które otwiera ręka Opatrzności dla zbawczego ogarnięcia młodych i pokrzepiania pokornych”.
Bracia, poświęcając się ubogim i potrzebującym, troszczą się o ich stronę duchową oraz promocję ludzką i socjalną. Aktualnie jest 88 Braci w Zgromadzeniu Synów Boskiej Opatrzności, a mianowicie: w Italii (27), Argentynie (24), Brazylii (14), a także na Wybrzeżu Kości Słoniowej, Polsce, Urugwaju, Hiszpanii i w innych Prowincjach.
Rozwijają działalność apostolską ewangelizacji, powołań, katechizacji, opieki nad starcami i niepełnosprawnymi fizycznie lub umysłowo, będąc też zajęci w szkołach i w parafiach; są ekonomami, pielęgniarzami, pracownikami poczty watykańskiej.., czyniąc wszystko i wszędzie tam, gdzie zachodzi tego potrzeba i jest jakieś dobro do spełnienia. Podejmowane są specyficzne inicjatywy na rzecz ich formacji.
W pismach Ks. Orione znajdują się wiadomości i pouczenia Założyciela odnośnie Braci. Np. napisał on, że „właściwymi cnotami dla Braci koadiutorów powinny być: pobożność, pokora, pokój ducha, czystość sumienia, dobroć, wspaniałomyślność” (Pisma 75,20).
W naszych Konstytucjach i Normach jest mowa:
Art. 54: „Jako kapłani, klerycy, bracia koadiutorzy, pustelnicy, mimo różnych urzędów i obowiązków, tworzymy jedną rodzinę „.
Art. 57: „Bracia koadiutorzy, idąc za wezwaniem do podjęcia życia zakonnego laickiego, wybrali stan sam w sobie doskonały i cenny. Ich konsekracja, będąca charakterystyczną i cenną wartością, włącza ich pełnoprawnie do działalności duszpasterskiej Kościoła i Zgromadzenia, w którym dają świadectwo wzniosłości życia zakonnego samego w sobie.
Stosownie do wymagań działalności apostolskiej, wykorzystując otrzymane uzdolnienia, pracują radośnie, z pokorą i wielkodusznym poświęceniem u boku współbraci kapłanów”.
Art. 103: „Zakonnicy koadiutorzy, po pierwszej profesji, kontynuują w odpowiedniej Wspólnocie swoją formację zakonną i - według osobistych uzdolnień oraz potrzeb Zgromadzenia - kończą szkoły średnie i kursy specjalizacji zawodowej”.
Norma 31: „Bracia koadiutorzy mogą pełnić urząd ekonoma Domu, kierownika Dzieła i urząd radcy na wszystkich szczeblach”.
Bliższe informacje można uzyskać pod adresem:
FRATELLI ORIONINI
Via Etruria, 6 - 00183 ROMA (Italia)
Tel. (0039) 06 7726781 - Fax 70497387
PUSTELNICY BOSKIEJ OPATRZNOŚCI
Ks. Orione od samego początku rozumiał ważność istnienia w Małym Dziele Boskiej Opatrzności gałęzi zakonników kontemplacyjnych. Już przez obłóczyny 3 pierwszych pustelników w Stazzano 30 lipca 1899 r. dał początek rodzinie Pustelników. Powierzył im jako ich główne zajęcia: modlitwę, pokutę i pracę w życiu prostym, surowym i braterskim. Pierwsi z nich zajmowali się nadto opieką i przyuczaniem drobnych wieśniaków w „koloniach rolniczych”, a inni odnawianiem i strzeżeniem dawnych pustelni.
Miejscowości: Sant’Alberto di Butrio (PV)i Monte Spineto (AL) są miejscami początków naszych pustelników. W pierwszych latach nasi pustelnicy trudzili się w „koloniach rolniczych” w Noto, koło Rzymu i w Bagnorea, następnie przejściowo w Ziemi św., na Rodos i w Urugwaju, zamieszkując wreszcie na stałe w dawnych pustelniach w Sant’Alberto di Butrio (PV), w Sant’Oreste (Rzym) i w Noto (SR), prowadząc życie modlitwy i pracy.
Bardziej znanym pustelnikiem w Italii jest Brat Ave Maria - (1900-1964). Został niewidomym w 12 roku życia.. Po okresie młodzieńczego załamania, odnalazł łaskę Bożą poprzez ojcowskość Ks. Orione. Zostawszy pustelnikiem, całe swoje życie przeżył na modlitwie i pokucie w ciągłym dążeniu do świętości, przynosząc duchowe wsparcie dla wielu dusz, które biegły do niego w udrękach swego życia. Sława świętości towarzyszyła mu już za życia, a stała się znaczna po jego śmierci (21.01.1964). Trwa proces przygotowawczy do jego beatyfikacji.
Aktualnie jest 8 Pustelników Boskiej Opatrzności, przebywających razem w pustelni Sant’Alberto di Butrio (PV),która jako miejsce duchowe i artystyczne, jest licznie odwiedzana przez pielgrzymów. Wśród pustelników 4 z nich jest ludźmi młodymi, którzy złożyli swoją profesję w ostatnich 4 latach. Ci „nasi Mojżeszowie na górze”, jak ich określał Ks. Orione, są łaską Bożą dla całego Małego Dzieła Boskiej Opatrzności. Obecnie przygotowują się do obchodów w 1999 r. setnej rocznicy swego powstania.
Ich życie jest opisane i unormowane w dokumencie pt. „Duch i Regulamin”, który zawiera wskazania o duchowości i dyscyplinie, dane przez samego Ks. Orione, a następnie aktualizowane.
Jakie ma znaczenie obecność pustelników w Rodzinie oriońskiej i w dzisiejszej społeczności? Mówi nam o tym sam Ks. Orione w jednym ze swoich pism bezpośrednio poprzedzającym ich powstanie.
Dziele Boskiej Opatrzności, żyjąc niemal ciągle w sposób ofiarny, będąc nieustannym głosem miłości Pustelnik był zawsze kimś drogim w życiu zakonnym, a jest tym, kto powinien być w do Jezusa z racji na samotność braci!
Pustelnik! Człowiek, który rezygnuje z radości rodziny, bogactwa, dla wszystkiego, co jest w górze, a udaje się do pustelni, aby być posłusznym na skinienie brata, który na ziemi jest zastępcą Boga. Pustelnik idzie za radami Jezusa i przyrzeka je zachowywać przez wszystkie dni swego życia. Jest to służba, która coraz bardziej zbliża do Pana: miłość Jezusa pozwala pustelnikowi o wiele łatwiej znieść każdą trudniejszą próbę, uczynić ją łagodną i pragnąć każdej ofiary.
Społeczeństwo jest w niebezpieczeństwie, ponieważ złoto jest idolem, który już zajmuje miejsce wszystkiego: wiary, religii, honoru. Społeczeństwo jest w niebezpieczeństwie, ponieważ nieuczciwość zalewa, przygasza inteligentnych, osłabia młodych. Społeczeństwo jest w niebezpieczeństwie, ponieważ rządzi już duma, niepodporządkowanie, bunt w duszach.
Dla oddalenia tego potrójnego niebezpieczeństwa świat musi zobaczyć przede wszystkim cnoty przeciwne. Oto pustelnicy! Jakże oni przemawiają i to z jakąż skutecznością to czynią ci słudzy Boży, ukazując się w swoich zwyczajach i w praktyce życia, tak różnego od innych!
Powstają i są coraz liczniejsi pustelnicy Boskiej Opatrzności, doskonaląc swoje dusze. Niech będą naszymi braćmi zwłaszcza w modlitwie, braćmi, którzy sprowadzają obfitość błogosławieństw nieba na nasze trudy, na naszych młodych, na ich studia i na wszystkich naszych drogich dobrodziejów.
Niech otwierają w swoich pustelniach schronienie dla nas w dniach ruchliwego życia: niech otwierają schronienie dla wszystkich zgnębionych, dla wszystkich serc udręczonych przez zniechęcenie i przez cierpienia. Modlitwa na przemian z pracą ręczną. Ich oblicza promieniują pokojem. Cnotą i modlitwą wstrzymują karzącą rękę Boga nad grzesznymi ludźmi...
A więc powstawajcie, powstawajcie, z sercami przepełnionymi miłością ku Jezusowi, o bracia pustelnicy! Raduję się waszym nadejściem, jak błogosławieństwem Pana i pochylam się przed wami, wezwanymi, aby czynić wiele dobra! (Ks. Orione I,518-521).
Adres:
EREMITI DELLA DIVINA PROVVIDENZA
Eremo di Sant’Alberto di Butrio
27050 PONTENIZZA (PV) (Italia)
Tel. (0039) 0383 542179 Fax 542161
E-mail: eremo.sant.alberto@libero.it
MAŁE SIOSTRY MISJONARKI MIŁOSIERDZIA
Ks. Orione zdawał sobie sprawę z tego, że w celu większego rozwoju Małego Dzieła Boskiej Opatrzności i zakresu jego działalności, a przede wszystkim, aby czynić dobrze w sektorach bardziej właściwych kobiecie potrzebna jest żeńska rodzina za konna, złożona z osób pełnych życia, z sercem matki, wielkodusznych i delikatnych, kochających Boga i wrażliwych na potrzeby bliźnich.
Małe Siostry Misjonarki Miłosierdzia są Zgromadzeniem założonym przez Ks. Orione 29 czerwca 1915r. w Tortonie. Założyciel osobiście zajmował się formacją pierwszych sióstr, wytyczając im jasny kierunek duchowości i działalności apostolskiej.
Celem Zgromadzenia jest pełnienie miłosierdzia na rozległym polu potrzeb ludzkich, aby być matkami, siostrami i sługami opuszczonych oraz misjonarkami w ojczyźnie i wśród innych narodów. Ich zadaniem jest ewangelizacja świata poprzez szerzenie Ewangelii, aby doprowadzić do kościoła dzieci, ubogich i lud.
Zajmują się wychowaniem młodzieży, katechizacją; pracują w Małych Kotolengach, opiekując się niepełnosprawnymi fizycznie i psychicznie, a także wśród trędowatych, przy chorych, osobach starszych, młodzieży, dzieciach i ich rodzinach oraz wszystkich strapionych i cierpiących.
Duch misyjny Małych Sióstr Misjonarek Miłosierdzia, szerzony w Kościele i na świecie, wywodzi się z samej nazwy Zgromadzenia. Słowo „Misjonarki” oznacza: „głosicielki Ewangelii, służebnice ubogich, gdyż w ubogich służymy, pocieszamy i głosimy Jezusa Chrystusa” (Ks. Orione, 18.08.1921). Wyraża się on w dziełach zgodnych z wytycznymi założyciela, siostry już od samego początku założenia zgromadzenia są otwarte na różnorakie potrzeby istniejące na świecie. Są przedsiębiorcze również w dziedzinie misji. Już w 1930r. sam Ks. Orione wysłał do Argentyny pierwszą grupę misjonarek, złożoną z 6 sióstr.
Tożsamość i rodzaj życia sióstr zawarte są w Konstytucjach Zgromadzenia Małych Sióstr Misjonarek Miłosierdzia. Zgromadzenie ma nadto w sobie dwie gałęzie sióstr, a mianowicie:
- Siostry Sakramentki Niewidome,
- Siostry Kontemplacyjne od Jezusa Ukrzyżowanego.
Obecnie Zgromadzenie dzieli się na 5 Prowincji. Liczy ono 850 sióstr, w tym 105 juniorystek o ślubach czasowych oraz 38 nowicjuszek. Małe Siostry Misjonarki Miłosierdzia znajdują się w 121 miejscowościach w 17 krajach: Europa: Italia, Polska, Hiszpania, Albania, Ukraina, Rosja. Ameryka Łacińska: Argentyna, Brazylia, Chile, Urugwaj, Paragwaj, Perů. Afryka: Kenia, Wybrzeże Kości Słoniowej, Madagaskar, Wyspy Zielonego Przylądka. Ameryka Północna: U.S.A.
Siostry pełnią dzieła miłosierdzia zajmując się duszpasterstwem powołaniowym, pracują w szkołach, oratoriach, będąc otwarte na nowe rodzaje ubóstwa i na potrzeby naszych czasów oraz miejsc, do których Opatrzność Boża zechce je posłać. „Zdrowaś Maryjo i naprzód”.
POZOSTAŁE INFORMACJE: MAŁE SIOSTRY MISJONARKI MIŁOSIERDZIA
PICCOLE SUORE MISSIONARIE DELLA CARITÀ
Via Monte Acero, 5 00141 - ROMA (Italia)
Tel. (0039) 06 - 86.800.328/372 Fax 86.800.330
E-mail: psmc.sg@pcn.net
Siostry Sakramentki Niewidome zostały założone przez Ks. Orione 15 sierpnia 1927 r. W ówczesnym kontekście kulturowym fundacja tego rodzaju Zgromadzenia stanowiła prawdziwą nowość.
Kiedy dyskryminacja społeczna, dotycząca również wyglądu fizycznego była silniejsza niż w naszych czasach, Ks. Orione dal przez to do zrozumienia, że charyzmat jest darem dostępnym dla wszystkich, bez barier i granic: „dla wszystkich jest miejsce, wystarczy kochać Boga, Kościół i bliźnich”.
Wspólnoty Sióstr Niewidomych zachowują klauzurę, ale mają możliwość spotkań z otoczeniem w celach apostolskich, aby dawać świadectwo, nieść pociechę duchową i modlitwę. Ks. Orione wyjaśniał, że „niektóre siostry proponowały umieszczenie kraty. One już ją mają - odpowiedziałem, pozwólcie, aby mogli je też zobaczyć inni. Ich bowiem pogoda ducha jest nieustannym apostolstwem. Nawet będąc niewidomym i głuchym można bardzo kochać Boga, poświęcać się dla Niego, być Jego oblubienicami”.
Siostry Sakramentki mają ten sam charyzmat orioński. Ich zakonność jest przedstawiona w Konstytucjach Małych Sióstr Misjonarek Miłosierdzia w art. 15: „Siostry Sakramentki - jak Maryja - żyją w samym sercu Kościoła. Ich szczególną misją jest adoracja, dziękczynienie, wynagradzanie i przebłaganie Boga, w zjednoczeniu z Chrystusem, Boskim Pośrednikiem i Ofiarą; powinna je cechować eucharystyczna głębia ducha, wyrażająca w się w dawaniu świadectwa życiem wysoce apostolskim, modlitwą liturgiczną i owocnym ukryciem”.
Aktualnie Sióstr Sakramentek jest około 50; ich wspólnoty znajdują się na terenie Italii, Argentyny, Chile, Brazylii, Kenii i Albanii.
Adres:
SUORE SACRAMENTINE NON VEDENTI
Via Emilia, 419 - 15057 - TORTONA (AL) (Italia)
Tel. 0131 - 86.15.23
Ks. Orione, pisząc pierwsze Konstytucje w 1904 r. (nr 77), otworzył drzwi Małego Dzieła Boskiej Opatrzności tym osobom świeckim, „które pragną całą duszą postępować drogą doskonałości i byłyby gotowe złożyć śluby, gdyby im to było dane”.
W tym czasie nie istniała forma życia konsekrowanego laików w Instytutach Świeckich, które zostały dopiero zatwierdzone przez Kościół w 1947 r. w dokumencie ‘Provida Mater Ecclesia’. Zamiar Założyciela dojrzał, kiedy w 1959 r. z inicjatywy Przełożonego generalnego, Ks. Karola Pensy przy poparciu kapłanów-orionistów miał początek Orioński Instytut Świecki, jako ‘gałąź’ tego „jednego drzewa” (Ks. Orione), którym jest Małe Dzieło Boskiej Opatrzności.
Instytut Świecki składa się z osób świeckich konsekrowanych ze ślubami, którzy żyją w swoim zwyczajnym środowisku. Nie ‘pozostawiają’ oni własnego domu czy środowiska pracy, owszem, powinni właśnie w nich żyć. Tam bowiem jest miejsce ich konsekracji i misji: obecni tam jako ‘zaczyn’ i jako ‘sól’, tzn. w sposób niewidoczny. Nie mają oni struktur publicznych, wspólnoty, znaków zewnętrznych. Żyją charyzmatem oriońskim, spotykają się w czasie formacji, wspólnotowej wymiany doświadczeń (np. skupienia) i przy innych okazjach.
Sposób życia Oriońskiego Instytutu Świeckiego jest opisany w ‘Regule życia’. Instytut ten otrzymał swoje kanoniczne zatwierdzenie przez Bpa Tortony, Mons. Martino Canessa, dekretem z 13.V.1997 r.
Obecnie Instytut ten rozwija się przede wszystkim w gałęzi żeńskiej. Jego członkinie są obecne w Italii, Argentynie w Brazylii, a mniejsze grupy w Chile, Urugwaju i w Anglii. Są one wspierane przez duchowego Asystenta orionistę oraz - na ile to możliwe - przez Siostry.
Są one zorganizowane w jednej ‘dyrekcji generalnej’ i trzech dyrekcjach regionalnych (Italia, Argentyna, Brazylia); każdą grupę regionalną tworzy kilka grup lokalnych..
POZOSTAŁE INFORMACJE:
ISTITUTO SECOLARE ORIONINO
Via delle Sette Sale 22
00184 ROMA (Italia)
E-mail: cgiallo.it
Charyzmat orioński, jako szczególny dar Ducha Świętego dla pójścia za Chrystusem i życia Ewangelią dla dobra i misji Kościoła, jest ‘powszechny’, tzn. przeznaczony dla wszystkich ludów i kultur, nadający się do wszystkich epok i sytuacji historycznych, do wszystkich kategorii chrześcijan, również dla ludzi świeckich.
Faktycznie, życie Ks. Orione dokumentuje, jak on włączał osoby świeckie od samych początków założenia Małego Dzieła Boskiej Opatrzności. Formował ich duchowo, przygotowując do współpracy „wewnątrz i na zewnątrz” swych dzieł w apostolstwie „miłosierdzia, które otwiera oczy wiary” i które „przynagla maluczkich, ubogich oraz lud do Kościoła i Papieża, aby ‘Odnawiać wszystko w Chrystusie”.
Obecność ludzi świeckich, tak jednostek, jak i stowarzyszeń, jest integralną częścią tożsamości i historii Małego Dzieła Boskiej Opatrzności.
W nowej sytuacji kościelnej Rodzina oriońska zapoczątkowała projekt jednoczący Orioński Ruch Świecki (ORŚ). Jest to owoc kierunku danego przez Kapitułę generalną Synów Boskiej Opatrzności (1992) i Małych Sióstr Misjonarek Miłosierdzia (1993) i promowany listem programowym Dyrektora generalnego, Ks. Roberto Simionato z dn. 18.12.1995 r.
W każdym kraju, gdzie są obecni orioniści: zakonnicy, siostry i laicy oriońscy, ustanowiono Koordynację ORŚ, wspólną strukturę stałą. Niektóre linie działania Koordynacji ORŚ są już na drodze do jednoczenia się. Na korzyść tego ‘łączenia’ i ‘formacji charyzmatycznej’ tylu i to różnych rzeczywistości laikatu oriońskiego działają już dwie specyficzne posługi ofiarowane przez Koordynację ORŚ.
Pozostałe informacje:
Siedziba centralna:
MOVIMENTO LAICALE ORIONINO
Via Etruria 6 00183 ROMA (Italia)
Tel. 0039 6 70475537; Fax 70497387
E-Mail: alesiani@pcn.net
GŁÓWNE STOWARZYSZENIA LAIKATU
ORIOŃSCY OBLACI
Wewnątrz Oriońskiego Ruchu Świeckiego zrodziło się doświadczenie kilku osób, które mają pragnienie, aby ‘konsekrować’ swoje życie Panu, w duchu Ks. Orione, bez składania ślubów, z racji na inny wybór życia.
Ostatnio powstały w różnych krajach grupy ‘Oriońskich Oblatów Świeckich’ (Londyn, Belo Horizonte, Montevideo, Palermo itd.). Inni poszczególni mężczyźni i niewiasty podążają razem w grupach Oriońskiego Ruchy Świeckiego.
Kim są ci ludzi i co sobie wyznaczają?
Są to mężczyźni i kobiety, celibatariusze i małżonkowie, różnego wieku, zawodu i pozycji socjalnej: razem radują się, że mogli „spotkać Ks. Orione” poprzez jego dzieła i jego zakonników i pragnął tę przyjaźń uczynić dynamicznym motywem swojego życia duchowego oraz swoich obowiązków obywatelskich i religijnych.
Dążą do ofiarowania się (po łac. oblatio, stąd nazwa) Panu na stałe, obierając drogę we Wspólnocie. Spotykają się więc wspólnie podczas skupień, aby się modlić, wymieniać życiowe doświadczenia, nabywać „ducha Ks. Orione”, by być „chrześcijanami jak on”, żyjąc jego stylem w każdym środowisku. Pragną również, jako laikat, wnosić do Kościoła i świata charyzmat orioński eklezjalności i papieskości poprzez miłosierdzie.
Jest to forma życia dziś duchem oriońskim. Choć nie ma ona jeszcze formy instytucji, to jednak posiada już pewne idee i praktyki, aby podążać drogą ofiary.
Forma ta różni się od prostego stowarzyszenia laikatu i jest też różna od konsekrowanych osób świeckich należących do Oriońskiego Instytutu Świeckiego. Nowością jest właśnie ofiarowanie się, które jest czymś więcej niż stowarzyszeniem, ponieważ oddaje ono całe swoje życie Bogu i to w sposób stały, ale nie jest to forma życia konsekrowanego, ponieważ to ofiarowanie nie dokonuje się poprzez śluby czystości, posłuszeństwa i ubóstwa. To są różnice w „formie” życia, natomiast tym, co się liczy jest „istota” miłości.
Adres:
OBLAZIONE LAICALE ORIONINA
Via Etruria 6 00183 ROMA (Italia)
Tel. (0039) 06 7726781 - Fax 70497387
BYLI WYCHOWANKOWIE
Ks. Orione chciał mieć to Stowarzyszenie od początku Zgromadzenia. Ustanowił je w Tortonie w 1934 r. Doceniając cenne doświadczenie młodzieńczego wychowania w domu oriońskim, celem Stowarzyszenia jest dopomóc byłym wychowankom, aby nadal żyli życiem chrześcijańskim i aby byli apostołami, urzeczywistniając ideały Założyciela wierności do Kościoła, do Papieża i do Biskupów oraz służbie ubogim.
Stowarzyszenie ma własny Statut i posiada sekcje lokalne oraz narodowe z jednym Zarządem Centralnym.
Adres:
ASSOCIAZIONE EX ALLIEVI DI DON ORIONE
Via Etruria 6 - 00183 ROMA (Italia)
Tel. (0039) 06 7726781 - Fax 70497387
PRZYJACIELE KS. ORIONE
Przyjaciele Ks. Orione powstali jeszcze za życia Założyciela, jako stałe grupy, które się spotykały, aby otrzymywać i czynić dobro na płaszczyźnie świętości i miłosierdzia w jego dziełach. Stowarzyszenie zaś zostało założone w r. 1940 w celu strzeżenia i rozwoju dziedzictwa wiary i miłosierdzia zostawionego przez Ojca Założyciela.
Stowarzyszenie ma własny Statut i ma swoje sekcje lokalne i narodowe.
Adres:
ASSOCIAZIONE AMICI DI DON ORIONE
Via Etruria 6 - 00183 ROMA (Italia)
Tel. (0039) 06 7726781 - Fax 70497387
SŁUŻBA WOLUNTARIUSZY EKSPERTÓW - ORIONE 84
Jest to nie rządowy organizm woluntariatu, który zmierza do kooperacji w rozwoju kraju i społeczeństwa oraz szerzenia kultury dialogu i solidarności, zbierając się od czasu do czasu, aby programować i informować społeczeństwo o sytuacji kraju. Służba ta została uznana przez Państwo i posiada własny Statut.
Adres:
SERVIZIO ESPERTI VOLONTARI
Via Cavour, 238 - 00184 ROMA (Italia)
Tel. (0039) 06 4746148, Fax 70497387
