Messaggi Don Orione

“La clausura è il luogo dell’incontro con la Persona che amo. Il bello della clausura è custodire la Vita per farla crescere nel mondo; è la libertà di volare in riva al Cielo; è vegliare con il mio Dio sul mondo”.
Suor Elisabetta [...]

Po polsku

LISTY KS. ORIONE

Autore: Tłumaczenie - Ks. Boleslaw Majdak, FDP

LISTY KS. ORIONE

Tortona, 16 I 1891

(Wyższe Seminarium Duchowne)

Do kochanej mamy i braci (1)

Najukochańsza Mamo i najdrożsi Bracia,
Wiadomość o złym stanie zdrowia, w jakim się znajduje tatuś, wywarła na mnie wielkie wrażenie. Podeszły wiek, jak i brzydka pora roku mogą bardzo źle wpływać na jego chorobę. Jest bardzo wychudły i przygnębiony. Nigdy nie widziałem go w takim stanie. Proszę was o to, żeby miał zapewnione wszystkie możliwe środki leczenia. Starajcie się też, żeby był zawsze zadowolony i radosny; nie sprawiajcie mu żadnych przykrości ani się nigdy mu nie sprzeciwiajcie. Nie odmawiajcie mu niczego, gdy czegoś zapragnie.
Pamiętajcie, najdrożsi bracia, że jest on naszym ojcem. Bracia, gdy utracimy tatusia, nie będzie mieli nikogo...! Nikogo, kto by was tak kochał jak ojciec, kto by wam tak radził, jak doradza miłość ojcowska. Nikt nie będzie więcej myślał o nas. Będziemy go, drodzy bracia, szukali wokół siebie, ale go już więcej nie ujrzymy, będziemy sierotami!
To stwierdzenie pobudza mnie do płaczu! A wy, czyż nie płaczecie? Och, jaka to przykra myśl: być bez ojca! Moi bracia, ja osobiście nie mogę być przy nim, by go, podnosić na duchu i pocieszać - wy zróbcie to za mnie.
Mówcie mu często o tym, że myślę zawsze o nim, że życzę mu wiele dobrego, że ofiarowałem Bogu swoje życie za jego wyzdrowienie. Mówcie mu i czyńcie wszystko, co go może rozweselić i co go maże podnieść na duchu; jednym słowem otoczcie go wszelką pieczołowitością i troską, które waszemu sercu podyktuje raczej miłość niż obowiązek; postarajcie się o jego wyzdrowienie.
Dowiedziałem się, że lekarz z Pontecurone zdał się na konsylium lekarskie; nie zwracajcie uwagi na wydatki, wszystko wam się zwróci. Niech się odbędzie to konsylium, należy nadto wezwać na nie jak najlepszych lekarzy, jakich znacie. Bardzo pragnę, żebyście mnie często i szczerze informowali, jak się czuje, jak wygląda przebieg choroby i co mówią lub myślą lekarze. Jeśliby poczuł się gorzej, dajcie mi znać jak najprędzej. Gdyby chodziło o udzielenie wiatyku, zawiadomcie mnie bezzwłocznie. Pragnę być przy nim, jak tylko się rozstrzygną wątpliwości, czy wyzdrowieje czy nie.
Moja mamo, odwagi i cierpliwości! Miejmy nadzieję, że nic złego się nie stanie. Nasze modlitwy uratują go wbrew wszelkiej nadziei.
Gdy modlę się za tatusia, modlę się i za ciebie, dlatego znoś z cierpliwością te wszystkie niewygody, które choroba może ci sprawić. Niech dla ciebie będzie pociechą myśl, że twoi synowie będą się zawsze troszczyć o ciebie i to na wszelki sposób, że będziesz zawsze królową domu i naszą dumą, a twoje słowo będzie dla nas prawem i rozkazem.
Matko i bracia, zostańcie z Bogiem! Polecam wam tatusia, którego tak bardzo kocham (...) (2).

Zawsze wasz syn i brat najoddańszy
Kleryk O. Alojzy J.

(1) Jest to chyba pierwszy list, jaki napisał ks. Orione jeszcze jako młodziutki kleryk.
Uwaga: adresat, występujący w każdym liście, nie zawsze jest wskazany przez ks. Orionego - często pochodzi od wydawców włoskiego zbioru listów, często od tłumacza niniejszego wydania.
(2) Nawiasy w tekście pochodzą z wydania włoskiego listów.

---------------------------------------------------------

28 I 1892

Do kolegi kleryka Wincentego

Mój Wincenty,

Pozdrowienia i pokój Chrystusowy! Kiedy się dowiedziałem od Albina (1), że ty, mój przyjacielu, modliłeś się za mnie, moje biedne serce, zranione z powodu śmierci tatusia, płakało z radości! Taka dusza jak twoja stworzona jest tylko po to, żeby nieść pokrzepienie temu, kto płacze. Modlitwa twoja była balsamem na moje cierpienie; nieszczęście przekonało mnie jeszcze raz, że tylko wiara kształtuje serdecznych przyjaciół i uświęca ich uczucia.
Ty wiesz dobrze, drogi przyjacielu, że życzę ci jak najlepiej, że kocham cię święcie i po bożemu i że jeżeli nazywam siebie twoim przyjacielem, to nim jestem dlatego, żeby ci pomóc zastać świętym.
Posłuchaj więc, bracie, słowa najniegodniejszego lewity Bożego; posłuchaj tego słowa, choć jest ono pozbawione piękna - słowa z serca, które cię bardzo kocha, i z duszy, która jest gotowa umrzeć dla twojego zbawienia. Wincenty, czy nie widzisz, że wszystko przemija i że chwała i szczęście tej ziemi są tylko snem? O, już czas skończyć ze światem, a oddać się Bogu! Co nam pomogą przy śmierci honory i dostatki, jeżeli nie będziemy święci?
A więc, bracie, odwagi! Powiedzmy stanowczo zwodniczemu światu: hańba twoim gorzkim złudzeniom, i naśladujmy Chrystusa. Czy nigdy nie myślałeś o swojej przyszłości i nie zastanawiałeś się nad zamiarami Boga względem ciebie lub nad świętością życia apostolskiego? Pomyśl teraz i decyduj się! Czyżbyś w godzinę śmierci nie był zadowolony z tego, że tyle łez otarłeś biednym? Że zbawiłeś tylu naszych biednych braci, którzy z błaganiem wyciągali do ciebie ręce? Czyżbyś wówczas nie płakał z radości mając świadomość tego, że poszedłeś drogą zaparcia się i ofiary, a stułę kapłańską zrosiłeś kroplami twego potu i krwi? O bracie mój, zastanów się dobrze i zadecyduj wspaniałomyślnie na korzyść Chrystusa. Serce Jezusowe płacze krwią, ponieważ ludzie idą na potępienie. Czyżbyś zatem nie spieszył jak anioł boży, by ich ratować i zbawiać? Bracie, jeżeli Bóg cię wzywa, jeżeli Jezus cię zaprasza, byś szedł na Kalwarię, byś z Nim żył i umierał, posłuchaj Jego głosu, zrób postanowienie i stawaj się świętym.
Pracuj energicznie nad własną doskonałością i nad tym, żebyś był dobrym klerykiem. Ja osobiście spodziewam się, że zostaniesz świętym kapłanem, a może apostołem. Tymczasem myśl nad tym, żebyś był dobrym kapłanem...! Wiem: sama nazwa ksiądz nastraja dziś do obelg zarówno pospolity tłum, jak nikczemne dusze tych, którzy rządzą. Księdza uważa się za mumię XIX w. Prawdziwy ksiądz żyje dzisiaj ofiarą i sam jest składany w ofierze. I właśnie dlatego my zostaniemy księżmi. Chcemy i musimy być księżmi pełnymi świętości i uduchowienia. Niech drży bezbożność przed naszym wzrokiem!
Odwagi i naprzód - wciąż naprzód, ku dobru! Jezus, Dusze i Papież! Żyjmy i umierajmy dla Chrystusa; żyjmy i poświęcajmy się dla zbawienia naszego i dla dusz; żyjmy i polegnijmy po bohatersku dla świętych celów papieża, które utożsamiają się ze świętymi prawami Chrystusa - oto program świętych, przyswójmy go sobie! Czynu i modlitwy, ofiary i odwagi!
Naprzód bracie, przyszłość należy do katolicyzmu! (...) Hańba krzyża i wola papieża będą naszą najpiękniejszą chwałą (...). Twój w Sercu Jezusa
brat Alojzy od J + DP (2)

(1) Kolega ks. Orionego, który umarł na gruźlicę; w czasie choroby był pod jego opieką.
(2) Jezusa, Dusz i Papieża.

---------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------

Tortona, 12 IV 1903

Do najdroższych Aspirantów i Nowicjuszy naszego Zgromadzenia, do
najdroższych i czcigodnych moich Braci i Synów w służbie
Boskiej Opatrzności - Koadiutorów, Pustelników i Kleryków a
także do Was, najczcigodniejszych Kapłanów Zgromadzenia -
towarzyszy i drogich Braci w służbie Bożej i w Najświętszym
Sercu drogiego Pana i Ojca naszego Jezusa Chrystusa
ukrzyżowanego, życia i miłosierdzia naszych dusz oraz w
Najświętszej Maryi Niepokalanej - słodkiej naszej Matce G. P. A. M.

„Instaurare omnia in Christo -
Odnowić wszystko w
Chrystusie” (św. Paweł, Ef 1, 10 wg Wulgaty)

Pax vobis! Pokój Pana niech będzie z wami - z wami wszystkimi teraz i zawsze, o moi najdrożsi.
„Gaudium magnum annuntio vobis - Ogłaszam wam radość wielką” (por. Łk 2, 10). Dzieło Boskiej Opatrzności zostało zaaprobowane kanonicznie jako zgromadzenie zakonne, tak jak wam napisał w moim imieniu brat Kasper Goggi; dzisiaj - w wielkanocne święto Zmartwychwstania naszego Pana i w rocznicę moich święceń kapłańskich - miałem bardzo wielką i naprawdę świętą, niebiańską radość złożenia ślubów zakonnych - ubóstwa, czystości, i posłuszeństwa na ręce naszego czcigodnego ks. biskupa. Niech więc będzie błogosławione święte imię Pana teraz i na wieki, „który jeden czyni cuda - qui facit mirabilia solus” (por. Ps 71 [72], 18). „Sit Nomen Domini benedictum! Sit Nomen Domini benedictum! Sit Nomen Domini semper benedictum - Niech imię Pańskie będzie zawsze błogosławione!” (por. Job 1, 21).
Bardzo wam dziękuję za modlitwy na intencję mojej biednej duszy, a szczególnie za modlitwy podczas moich rekolekcji jako przygotowania do złożenia świętych ślubów, przez które dzięki waszym modlitewnym prośbom Pan, „Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy - Pater misericordiarum et Deus totius consolationis” (por. 2 Kor 1, 3), pozwolił mi czuć całą słodycz swojej świętej służby. Postaram się wam to wynagrodzić, modląc się zawsze i dużo za was i za łaską Bożą wziąć na siebie większą troskę o wasze dusze i o domy Zgromadzenia.
Módlcie się teraz więcej za mnie - gdy tak jak nigdy przedtem czuję moją nicość - abym godziwiej odpowiedział łasce Pana naszego, „a (Jego) radość pozostała i była pełna - et gaudium maneat et sit plenum” (por. J 16, 24), tak żeby ten, który rozpoczął dzieło doskonałości, „tego dokonał sam - ipse et perficiat” (por. 2 Kor 8, 6). Tak bardzo ufam w wasze gorące modlitwy.
Och, jakżebym chciał mieć was koło siebie, gdyby to było możliwe, i mieć czas na napisanie listu do was. Ale zaraz po otrzymaniu dekretu udałem się na rekolekcje. Jakżeby ta było krzepiące mieć was wszystkich przy sobie, was - świadków mojego pełnego i całkowitego oddania Panu, i jak wielka byłaby również wasza radość, którzyście musieli niestety tyle razy patrzeć na moje niewdzięczności i gnuśność względem Jego łaski!

Jakżeby radowali się nasi drodzy bracia, którzy już pomarli - pobożny Ottaggi, pobożny Montagna, piękna dusza brata Hygina i wielu innych, którzy się oddali Zgromadzeniu, a pomarli pierwej nim zaświtał ten dzień. Zapewne oni z nieba - gdzie już są, jak sądzimy - przyśpieszyli ten dzień i zstąpią duchem wraz z Maryją Najświętszą - naszą Matką, naszymi aniołami i protektorami Zgromadzenia i wraz z innymi klerykami, którzy - jak się spodziewamy - są w niebie.
Czułem waszą obecność, tak jak czułem moją wśród was w waszych modlitwach w tej uroczystej chwili.
Spodziewam się jednak, ze niedługo zobaczę się z wami; pragnę, by - skoro tylko będzie to możliwe - znaleźć się wśród was.

Tymczasem błogosławmy i dziękujemy razem Panu za łaskę udzieloną nam i Zgromadzeniu, i prośmy, żeby zapomniał nasze przeszłe niewdzięczności za przyczyną naszej Matki niebieskiej - Maryi Najświętszej; błagajmy w pokornych i nieustannych modlitwach, żeby je przyjął jako woń słodyczy, żeby podźwignął nas ze słabości, unicestwiając nas wobec Siebie i oddając jakby martwych Jezusowi Chrystusowi wyłącznie celem życia z Nim i dla Niego, oraz żeby udzielił nam łaski wierności świętemu powołaniu, tak iżby nie został odrzucony przez niebieskiego Budowniczego żaden z pierwszych kamieni.
Przesyłam poszczególnym domom kopię aprobującego dekretu z tłumaczeniem włoskim; rano 19 kwietnia - w niedzielę białą będzie on odczytany w języku łacińskim i włoskim po mszy św., podczas której w miarę możliwości niech się przyjmie komunię św. i zachęci do jej przyjęcia wychowanków; wieczorem zaś podczas nieszporów o św. Innocentym - biskupie Tortony - należy się modlić o pomyślność dla Ojca św., dla ks. biskupa, dla Zgromadzenia i dla mnie, który z posłuszeństwa jestem wyznaczony do uświęcenia waszych dusz.
Należy odśpiewać „Te Deum”. Na znak zaś posłuszeństwa po odczytaniu dekretu przez kapłana danego domu koadiutorzy, pustelnicy i klerycy podejdą zaraz do niego, żeby mu ucałować rękę.
Jakże jest szczęśliwy człowiek, który wyrzeka się własnej woli i wszystkiego dla Jezusa Chrystusa! Jakże szczęśliwy ten, który dla miłości Jezusa staje się dzieckiem! W tym kierunku, o drodzy synowie i bracia, w tym kierunku powinny iść nasze studia, wszystkie nasze wysiłki i wszystkie modlitwy, tak abyśmy umieli upokarzać się u stóp Jezusa i dla miłości Jezusa, aż da posłuszeństwa dziecięcego i wyrzekali się naszej woli. Wtedy odczujemy, jak słodką rzeczą jest służba Panu, a serce doświadczy słodyczy Boga (...).
Wasz najoddańszy w Panu, w Matce Najświętszej
ks. Alojzy Orione
ze Zgromadzenia „Boskiej Opatrzności”

(1) Gesù, Papa, Anime, Maria - Jezus, Papież, Dusze, Maryja.

--------------------------------------------------------

Rzym (Monte Mario, Kolonia Najświętszej Maryi), 3 VII 1903
(Rocznica inauguracji świątecznego oratorium św. Alojzego w
pałacu biskupim w Tortonie - pierwszej kołyski
naszego najmniejszego Zgromadzenia)

Do Sylwiusza Ferrettiego
kandydata do Zgromadzenia

Mój dobry Synu w Jezusie Chrystusie,
Upływa już kilka dni od kiedy chciałem napisać do ciebie, ale dotychczas jakoś nie mogłem znaleźć bardziej dogodnego czasu. Nie wiem, jak długo będę zmuszony zatrzymać się w Rzymie; możesz więc tu mi odpisać. Tutaj będę się modlić, tak jak się modliłem za ciebie, żeby nasz Pan i Maryja Najświętsza - Matka Boskiej Opatrzności wspomagali cię i rozpalali wielką miłością.
Pomodliwszy się przede wszystkim w tych ostatnich dniach, powiadam ci, żebyś był spokojny, ponieważ przekonałem się o prawdziwości twojego powołania do Dzieła Boskiej Opatrzności; również ty trwaj na modlitwie i umartwieniu wszystkich twoich zmysłów na drodze, na którą cię wprowadził Bóg; przez bardzo czułe nabożeństwo do Matki Bożej i pilność we wszystkich pracach dnia, przez uważną ucieczkę od każdego choćby cienia niebezpieczeństwa i rozproszenia staraj się o zasłużenie sobie tego u Pana i Najświętszej naszej Matki, żeby twój wielki dar jeszcze bardziej został utwierdzony.
Co się tyczy twoich rodziców, ta są oni dobrymì chrześcijanami, takimi którzy mają wielką bojaźń Bożą; obecnie i oni już są przekonani.
Powiedz im, żeby ci dali wolną rękę w sprawie pójścia tam, dokąd cię wzywa Bóg, a zobaczysz, że dla miłości Bożej uczynią poświęcenie, tym bardziej że oddając ciebie Bogu nie tracą cię, ale zabezpieczają wieczne zbawienie twojej i swoich dusz. Powiedz też twojemu ojcu, że dziś i ja jestem tego samego zdania po całkowitym rozważeniu wszystkiego i po modlitwie, żeby mnie Bóg oświecił; w tej także intencji modliłem się na grobie świętych apostołów Piotra i Pawła, św. Filipa Neriego, św. Ignacego, przed ramieniem (relikwią) św. Franciszka Ksawerego i przed licznymi innymi świętymi męczennikami i dziewicami świętego miasta Rzymu. Obecnie, po wielu doświadczeniach ani ja, ani twoi rodzice nie możemy ze spokojem sumienia przeszkadzać ci czy opóźniać twoje kroki i to - proszę cię - powiedz własnemu ojcu, który - jeżeli okazał się trochę surowy - zrobił to na skutek mojej rady, a zatem teraz w moim imieniu i dla spokoju mojego sumienia powiadom go o tym.
Jednak dobrze zapamiętaj: wstępując do nas przychodzisz do bardzo ubogich i biednych sług bożych i musisz wyrzec się wszystkich spraw ziemskich, wszystkich wygód, a także wyrzec się na zawsze własnej woli. Tutaj nie będziesz miał żadnej innej nadziei, jak tylko utrudzenie i cierpienia dla miłości Jezusa ukrzyżowanego, jedynie szukanie miłości Jezusa i w Jezusie dusz dla Niego; jeślibyś szukał czegoś innego, zdradziłbyś całkowicie ducha naszych ślubów.

Módl się więc gorąco, jeżeli rzeczywiście czujesz się powołany do naśladowania przez całe twoje życie naszego Pana na Kalwarii, jako że nasze życie jest kalwarią, jest stałą ofiarą, i jeżeli Matka Najświętsza cię wzywa do tego dzieła, które nie jest ani moim dziełem, ani dziełem kogoś innego, ale całe należy do Najświętszej Maryi; dlatego z synowską religijną pokorą zegnij kolana przed twoim ojcem i twoją matką i proś ich o przebaczenie przewin i wykroczeń, które popełniłeś w całym twoim życiu i proś o pozwolenie, oraz dla miłości Bożej - o ojcowskie błogosławieństwo.
Oni - zobaczysz - nie pozwolą ci na dalsze oczekiwanie, ponieważ sam Bóg da im się odczuć, i zrozumieją, że w sprawach dotyczących Boga, sumienia i powołania nie mają żadnej kompetencji - mogą dać ci radę, ale w sumieniu nie powinni ci przeszkadzać ani opóźniać twoich kroków na drodze, którą Bóg ci wyznaczył, tym bardziej że nikt nie może decydować o cudzej przyszłości.
Jeżeli zaś chodzi o zdrowie, skoro Pan dał ci takie powołanie, da ci też wystarczająco dobre zdrowie, byś je wypełnił; bądź skłonny do posłuszeństwa i lecz się zgodnie z radą przełożonych.
Mój drogi synu, droga powołania zakonnego jest na pewno trudna i ciernista, ale miłość Boża sprawi, że będzie słodka i łatwa. Kochaj coraz bardziej naszego Pana i Matkę Najświętszą raju niebieskiego. Pogarda siebie samego i świata, pragnienie nieba, miłość ubóstwa, praktyka modlitwy i umartwienia - to to, o co cię proszę ze świętego miasta Rzymu. Atoli oddajmy wszystko i samych siebie w ręce Pana i naszego Odkupiciela Jezusa oraz w ręce Maryi Jego Matki i Matki Zgromadzenia, będąc spokojni i wytrwali w żywej wierze w Opatrzność Bożą.

Jeżeli chodzi o ciebie, powiedz twojemu ojcu, żeby mi napisał wszystko, co by chciał wypowiedzieć, i że mi tym zrobi wielką przyjemność oraz że obydwaj zawsze dobrześmy się rozumieli. Co do twego zdrowia zapewnij, że zadbam o nie tak, jakbym należał do twojej rodziny, natomiast w sprawie twego powołania powiedz mu też, żeby był spokojny, zdając się na moje przeświadczenie o twoim powołaniu i że skoro je masz - o czym zresztą on jest obecnie przekonany - nie możemy ze spokojem sumienia trzymać cię w niepewności, ponieważ Bóg mógłby ukarać nas za to wszystkich - mnie i twoją rodzinę, mógłby ukarać ciężko mnie za to, że cię nie przyjmuję, i ich - że ci nie pozwalają na szybkie przyjście, skoro Bóg cię wzywa.
Poza tym wierz, że twój ojciec i cała twoja rodzina są ludźmi, którzy rozumieją to tak, jak my księża, ponieważ mają cnotę bojaźni Bożej i z pewnością nie chcą obciążać swego sumienia nawet za cenę złota całego świata. A zatem przyjdź do nas. Czując twoje powołanie Boże, jako kapłan Pana - choć bardzo niegodny - powinienem powiedzieć, żebyś był spokojny w Bogu, bez wahań i bez ociągania; módl się z wiarą, a następnie z wiarą w Boga, który wszystko może, przemawiaj do chrześcijańskiego serca twego ojca i twojej matki, a zobaczysz, że nasz Pan udzieli ci łaski; najpierw nim wyjdziesz z domu - powtarzam - uklęknij z wielką pokorą przed twoim ojcem i twoją matką i proś o przebaczenìe wszelkich przewinień, które popełniłeś, lub złego przykładu, jaki dałeś im i rodzinie, tudzież proś, żeby ci dali swoje święte błogosławieństwo.
Ponieważ będziesz synem Boskiej Opatrzności we wszystkim i dla wszystkich, odchodząc nie proś o nic rodziny - ani o ubranie, ani o bieliznę, ani o pieniądze, ale tylko o jałmużnę, a więc o to, co masz na sobie, a to dla miłości naszego Pana Nauczyciela Jezusa Chrystusa; odmów przyjęcia wszystkiego innego.
Gdyby chcieli ci dać pieniądze, ubranie czy bieliznę, odmów przyjęcia tego radząc grzecznie, żeby dali to biednym, iżby ci modlili się za ciebie i za nasze drogie Zgromadzenie.
Gdyby natomiast nalegali, wtedy przyjmiesz to, co ci dadzą jako jałmużnę i dar, który Bóg zsyła - przyjmiesz to jako pochodzącą z ręki Bożej ofiarę na Zgromadzenie i podziękujesz za nią; powiesz, że będziemy się modlić za nich i za całą twoją rodzinę. Następnie po przyjęciu komunii św. udasz się - w miarę możliwości pieszo - do Tortony, gdzie zaraz odnowisz twoje całkowite oddanie się u stóp naszego najświętszego godnego czci Pana i Ojca; w tym momencie proś Go, żeby i mnie okazał miłosierdzie, mnie - twojemu biednemu bratu w Jezusie Chrystusie.
Gdyby twój ojciec jeszcze nie uznał za właściwe pozwolić ci na odejście z domu, wtedy będziesz się modlił, umartwiał i z wiarą oczekiwał. „Sustine Dominum - Wyczekuj Pana” (por. Ps 26 [27], 14), ponieważ Pan uznaje za najlepszy środek pouczenia, oczyszczenia i wyniszczenia się z miłości ludzi to, że im każe oczekiwać. Ale mam nadzieję, że to się nie przydarzy; powiesz twojemu dobremu ojcu, twojej dobrej matce, że ks. Orione poleca im powiedzieć, żeby zaufali Bogu i żeby pozwolili na spełnienie się Jego świętej woli względem ich rodziny, i że w ten sposób zapewnią sobie niebo i będą błogosławić godzinę, w której oddali cię Bogu.

Tymczasem pozdrów ich ode mnie; złóż uszanowanie również twojemu dobremu proboszczowi i ks. Franciszkowi. Błogosławię ci z głębi serca i polecam ci bardzo ale to bardzo modlitwę za naszego Ojca św. - Leona XIII, żeby go Bóg przyjął do chwały wiecznej (1). Dzisiaj miałem radość modlić się trzykrotnie u stóp Ojca św. - byłem pierwszym i ostatnim przy nim kapłanem. Gdybyś widział, wygląda on jak anioł boży, drogi Ojciec św.!
Posyłam ci obrazek Matki Bożej. Wręczysz go twojej mamusi i powiesz jej, żeby go zatrzymała i modliła się z wielką wiarą do niego oraz wyjmowała w czasie wielkich potrzeb, a zobaczy cuda.
Zaufaj Opatrzności i módl się oraz wierz głęboko, że Opatrzność Boża będzie cię łagodnie prowadzić po drodze twego uświęcenia i po drodze pokoju.
Módl się nieustannie za mnie.
Pozdrów także twojego ojca i twoją matkę i wszystkich. Błogosławię ci w imię Boga; Ojciec, Syn i Duch Święty niech zamieszka w twoim sercu na zawsze. Amen!

Twój najoddańszy w Jezusie Chrystusie i Matce Najświętszej

ks. Orione Alojzy D. B. O.

(1) Tę część listu ks. Orione musiał pisać po 20 lipca - czyli po dacie śmierci Leona XIII.

---------------------------------------------------------

Lascia un commento

1900 : Si apre a Sanremo, nella casetta Parodi, adiacente al convitto San Romolo, la «Casa di Gesù», primo noviziato dell’Opera. Don Carlo St [...]

“Come fare a meno delle Suore di Clausura?”, si domanda Papa Francesco.
«Che ne sarebbe delle membra più deboli della Chiesa che trovano in v [...]

Link