Monte Zar (Polonia), 8 agosto 2008. Ho partecipato al Meeting europeo dei Giovani Orionini, tenuto in Polonia dal 3 al 10 agosto, in continuità con la GMG di Sidney. Della Giornata Mondiale della Gioventù con il Papa sono stati ripresi i contenuti e lo spirito, sui passi di Don Orione e del Beato Francesco Drzewiecki. E' stato uno spettacolo bello vedere tanti giovani uniti, impegnati, gioiosi. Per il mio ufficio, in questi anni, ho partecipato a molti incontri e iniziative della Famiglia Orionina, ma a questo Meeting ho avuto una esperienza e una visione di qualcosa di nuovo. Mi sono accorto che c'è una nuova Europa orionina comprendente in modo vivo e consistente anche i Paesi dell'Est, che da soli due decenni sono stati raggiunti da Don Orione. Al Meeting in Polonia c'erano rappresentanze consistenti di 15/20 giovani provenienti anche da Albania, Romania, Bielorussia, Ucraina. E sono giovani già bene identificati con Don Orione, impegnati nei loro Paesi, protagonisti attivi che usano il “Noi” dell'appartenenza. Inoltre, c'è da considerare che la Polonia è sì nel uore di Don Orione e della Famiglia orionina da antica data (1923), ma solo da due decenni il suo abbraccio con gli altri popoli di presenza orionina ha potuto diventare più frequente e fraterno. Insomma, ho pensato: oggi anche la nostra piccola e pur grande Famiglia Orionina in Europa “respira a due polmoni” , con le grandi tradizioni e la vitalità dell'occidente e dell'oriente. È una speranza e un impegno guardando al futuro.

“ECCO SUI MONTI I PASSI DEL MESSAGGERO DI PACE!”

Omelia di Don Flavio Peloso sul Monte Zar, 8 agosto 2008

Desidero innanzitutto benedire il Signore per questo incontro di giovani che, nel nome di Gesù e di Don Orione, provengono da diverse nazioni di Europa. Mi piace sottolineare che in questo meeting c'è una rappresentanza significativa da nazioni europee che solo da pochi anni sono entrate nella geografia orionina, come Albania, Bielorussia, Romania, Ucraina. Polonia è da antica data nel cuore di Don Orione e della Famiglia orionina, ma solo da due decenni l'abbraccio con gli altri popoli di presenza orionina ha potuto diventare più frequente e fraterno.

Cari giovani, con la mia presenza voglio dirvi la fiducia e la speranza di tutta la Famiglia Orionina, perché vogliamo condividere con voi il Vangelo di Gesù vissuto secondo il carisma di Don Orione per far sperimentare la paterna Provvidenza di Dio e la premurosa maternità della Chiesa. Gli Orionini – religiosi e suore, sacerdoti fratelli ed eremiti, Sacramentine e Contemplative, Laici consacrati o associati o amici del Movimento laicale – esistono per vivere la “ strategia della carità ” con l'unico scopo di “ portare i piccoli, i poveri, il popolo alla Chiesa e al Papa per instaurare omnia in Christo ”.

Abbiamo ascoltato nella prima lettura l'annuncio gioioso del profeta Osea: “ Ecco sui monti i passi del messaggero di pace! ”. Questo annuncio giungeva a un popolo che non aveva speranza, che non aveva più progetti. Si era organizzato, tristemente, per sopravvivere non avendo nulla di buono da attendere nella situazione di schiavitù che tutto pervadeva e che aveva un nome Ninive .

Oggi veniamo dalla visita ad Auschwitz. Ricordo con impressione quella mappa di linee ferroviarie che dalla Norvegia alla Grecia, dalla Francia all'Ucraina, dall'Olanda e all'Italia confluivano e finivano in quel binario morto del lager. Studiando il nostro caro beato Francesco Drzewiecki, ho conosciuto cosa significasse la vita in un lager ove la pena più insopportabile era quella di non avere qualcosa di buono da attendere. La consapevolezza di essere su un binario morto che terminava nel forno della distruzione spegneva la speranza più della fame, della fatica, delle umiliazioni.

Qualcosa di simile, oggi, capita a molte persone, a molti giovani e a interi popoli: non hanno nulla di buono da attendere, consumano la vita segnati dalla tristezza.

Ma noi, oggi, abbiamo visitato anche un altro luogo importante, abbiamo visitato Katowice e Wadovice sui passi di un messaggero di speranza: Giovanni Paolo II. Egli pure, in gioventù, fu indirizzato sul binario morto. Vi è sfuggito salendo sul monte del Signore per contemplare, dall'alto, il volto di Dio, il volto della vita. Da questa visione è nato il suo cammino, la fiducia, la forza della fede che tanto bene ha fatto al mondo intero. “ Ecco sui monti i passi di un messaggero di pace! ”.

Cari giovani fratelli e sorelle, che siete sul monte Zar per un atto di fede e di fraternità: non perdete mai di vista il “monte del Signore”. Questo monte può chiamarsi Zar o anche Sinai, come per Mosé, o Carmelo come per Elia, o Sion come per Israele, o Tabor come per Pietro Giacomo e Giovanni, o Jasna Gora come per Giovanni Paolo II e tanti polacchi, e con il nome di tanti luoghi ove Dio dà appuntamento ai suoi figli per assicurarli: “Coraggio, non temete, sono io!”.

Cari giovani, salite sul monte dell'intimità con Dio se volete essere alimentati dalla speranza che viene dal suo amore vittorioso.

Cari giovani, salite sul monte della volontà di Dio per conoscere le vie della Divina Provvidenza e vivere la “ strategia della carità ” che “ sola salverà il mondo ”.

Cari giovani, Don Orione vi esorta, come un giorno disse a Cesare Pisano intristito per la cecità: “ datti al Signore e vedrai che non ti annoierai ”. Divenne Frate Ave Maria, santo e felice.

Cari giovani, “a prite le porte a Cristo, a Cristo risorto! ” solo lui conduce a pascoli di vita eterna, a qualcosa di buono e di eterno e non a un binario morto.

Vivere la storia con speranza è la madre di tutte le sfide della nostra vita personale e sociale. Senza la speranza, la civiltà si introverte e decade.

Siamo nella cultura del binario morto. Siamo in un tempo senza visioni di futuro, senza una meta bella verso cui muoversi.

Pensate a quanto è prezioso avere varcato la soglia della speranza ed essere oggi cristiani (“ quelli che hanno la speranza ”) ed essere orionini (“ figli della Divina Provvidenza ”).

“Bisogna avere un cuore grande – vi ricorda ancora Don Orione - e il cuore a noi lo deve formare Gesù, Gesù, mio figliuolo, ti raccomando di vivere e di respirare di Gesù; solo Gesù ci può formare il cuore buono e grande. Vestiamo Gesù Cristo dentro e fuori, respiriamo Gesù Cristo, viviamo Gesù Cristo ”.

Avanti, dunque, ciascuno dopo questo meeting continuerà per strade diverse. Abbiate il coraggio del bene, perché state facendo qualcosa di valido e di santo che va al di là delle vostre persone e, in Cristo, sarete una piccola opera della Divina Provvidenza nel cammino verso un mondo migliore .

„OTO NA GÓRACH STOPY ZWIASTUNA OGŁASZAJĄCEGO POKÓJ!”

  Homilia Dyrektora Generalnego Ks. Flavio Peloso

wygłoszona na górze Żar (Polska)

8 sierpnia 2008r.

Pragnę nade wszystkim błogosławić Pana za to spotkanie młodych, którzy w imię Jezusa i Ks. Orione, pochodzą z różnych narodów Europy. Chcę podkreślić, że na tym spotkaniu znajduje się znacząca reprezentacja narodów europejskich, które dopiero od niewielu lat weszły w geografię oriońską, jak Albania, Białoruś, Rumunia, Ukraina. Polska jest od zamieszchłego czasu w sercu Ks. Orione i Rodziny Oriońskiej, ale dopiero od dwóch dziesięcioleci jej „uścisk” z innymi narodami, w których są obecni orioniści, mógł stać się bardziej intensywny i braterski.

Drodzy młodzi, poprzez moją obecność chcę Wam powiedzieć o ufności i nadziei całej Rodziny Oriońskiej. Chcemy dzielić się z Wami Ewangelią Jezusa przeżywaną według charyzmatu Ks. Orione aby doświadczyć ojcowskiej Opatrzności Boga i troskliwego macierzyństwa Kościoła. Orioniści – zakonnicy i siostry zakonne, księża, bracia i eremici, Siostry Sakramentki i Siostry Klauzurowe, Świeccy konsekrowani lub zrzeszeni lub przyjaciele Ruchu świeckiego – istnieją by żyć „strategią miłości” dla jedynego celu „ zaprowadzenia maluczkich, ubogich, ludu do Kościoła i do Papieża aby odnowić wszystko w Chrystusie”.

W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy radosną zapowiedź proroka Ozeasza: „Oto na górach stopy zwiastuna ogłaszającego pokój!” Nowina ta przychodzi do narodu, który nie miał nadziei, który nie miał więcej projektów. Zorganizował się, smutnie, aby przeżyć, nie oczekując niczego dobrego w sytuacji niewoli, która wszystko przenikała i która miała na imię Niniwa .

Dzisiaj przychodzimy tu po wizycie w Auschwitz. Dobrze pamiętam tę mapę linii kolejowych, które od Norwegii po Grecję, od Francji po Ukrainę, od Holandii po Włochy zbiegały się i kończyły na tym ślepym torze obozowym.

Badając sprawę naszego drogiego błogosławionego Franciszka Drzewieckiego, poznałem co znaczyło życie w obozie, gdzie męką nie do wytrzymania było nie mieć nic, na co możnaby oczekiwać. Świadomość bycia na ślepym torze, który kończył się w piecu zniszczenia, gasiła nadzieję bardziej niż głód, trud, poniżenia.

Coś podobnego, dzisiaj, zdarza się wielu osobom, wielu młodym i całym narodom: nie mają nic, na co mogliby oczekiwać, marnując życie naznaczeni przygnębieniem.

Ale my, dzisiaj, odwiedziliśmy również inne bardzo ważne miejsce, odwiedziliśmy Wadowice, idąc śladami zwiastuna nadziei: Jana Pawła II. On sam, w młodości, był zwrócony ku ślepemu torowi. Uciekł z tamtąd wspinając się na górę Pana aby kontemplować, z wysoka, oblicze Boga, oblicze życia. Z tej wizji narodziła się jego droga, ufność, siła wiary, dzięki którym uczynił tak wiele dobra na całym świecie. „Oto na górach stopy zwiastuna ogłaszającego pokój!”.

Drodzy młodzi bracia i siostry, którzy jesteście na górze Żar aby wyznawać wiarę i braterstwo: nie straćcie nigdy z oczu „góry Pana”. Góra ta równie dobrze może zwać się Żar lub Synaj, jak dla Mojżesza, lub Karmel jak dla Eliasza, lub Syjon jak dla Izraela, albo Tabor jak dla Piotra, Jakuba i Jana, albo Jasna Góra jak dla Jana Pawła II i wielu polaków, lub nosić nazwę wielu innych miejsc, gdzie Bóg wyznacza termin spotkania ze swoimi synami, aby ich spotkać i zapewnić: „Odwagi, nie lękajcie się, Ja jestem!”.

Drodzy młodzi, wspinajcie się na górę zażyłości z Bogiem jeśli chcecie być naładowani nadzieją, która pochodzi z Jego zwycięskiej miłości.

Drodzy młodzi, wspinajcie się na górę woli Boga aby poznać drogi Bożej Opatrzności i żyć „strategią miłości” , która „jedynie zbawi świat” .

Drodzy młodzi, ks. Orione zachęca Was, jak pewnego dnia mówił do Cesare Pisano, zmartwionego z powodu ślepoty: „oddaj się Panu, a zobaczysz, że się nie znudzisz” ; staje się Bratem Ave Maria, świętym i szczęśliwym.

Drodzy młodzi, „otwórzcie drzwi Chrystusowi, Chrystusowi zmartwychwstałemu ! ” tylko On prowadzi na pastwiska życia wiecznego, do czegoś dobrego i wiecznego a nie na ślepy tor.

Przeżywanie historii z nadzieją jest matką wszystkich wyzwań naszego życia osobistego i społecznego. Bez nadziei, cywilizacja zamyka się w sobie i upada.

Żyjemy w kulturze ślepego toru. Żyjemy w czasach bez wizji przyszłości, bez pięknego celu, ku któremu należy się kierować.

Pomyślcie, jak bardzo cenne jest przekroczenie progu nadziei i bycie chrześcijanami dziś ( „ci, którzy mają nadzieję”) oraz bycie orionistami ( „synami Boskiej Opatrzności”) .

“ Trzeba mieć wielkie serce – przypomina wam jeszcze ks. Orione – i serce w nas musi formować Jezus, Jezus, mój synku, tobie polecam żyć i oddychać Jezusem; tylko Jezus może uformować serce dobre i wielkie. Przyoblekajmy się Jezusem Chrystusem w środku i na zewnątrz, oddychajmy Jezusem Chrystusem, żyjmy Jezusem Chrystusem ”.

Naprzód więc. Po tym spotkaniu każdy będzie szedł inną drogą. Miejcie odwagę czynienia dobra, ponieważ czynicie coś ważnego i świętego, które pójdzie dalej niż wasze osoby i, w Chrystusie, będziecie małym dziełem Boskiej Opatrzności na drodze ku lepszemu światu.

“IATĂ SUB MUNTE PAŞII MESAGERULUI PĂCII!”

Predica părintelui Flavio Peloso pe muntele Zar

8 august 2008

Doresc îaninte de toate să-L binecuvântez pe Dumnezeu pentru această întâlnire a tinerilor, în numele lui Isus şi a lui Don Orione, veniţi din diverse naţiuni ale Europei. Îmi place să subliniez că în acest meeting este o reprezentanţă semnificativă de naţiuni europene care de puţini ani au intrat în geografia orionină, precum Albania, Bielorusia, România, Ucraina. Polonia este de foarte mult timp în inima lui Don Orione şi a familiei orionine. Însă doar de două decenii la braţ cu alte popoare de prezenţă orionină a putut să devină mai frecventă şi fraternă.

Dragi tineri, odată cu prezenţa mea vreau să vă transmit încrederea şi speranţa întregii Familii Orionine. Vreau să împărtăşesc cu voi Evangelia lui Isus în viziunea carismei lui Don Orione pentru a experimenta paternitatea Providenţei lui Dumnezeu şi atenta maternitate a Bisericii. Orioninii – religioşi şi surori, fraţi preoţi şi eremiţi, Sacramentine si Contemplative, Laici consacraţi, grupuri, sau prieteni ai Mişcării laicale - există pentru a trăi ,,strategia carităţii” cu unicul scop de ,,a purta pe cei mici, pe cei săraci, poporul la Biserică şi la Papa pentru a instaura totul în Cristos”.

Am ascultat în prima lectură anunţul plin de bucurie a profetului Osea: ,,Iată pe munte paşii mesagerului de pace!” . Acest anunţ ajungea la un popor care nu avea speranţă, care nu avea multe planuri. Era organizat, trist, pentru a suprtavieţui, neavând nimic bun să aştepte situaţiei de sclavie care tot pătrundea şi care avea un nume Ninive .

Astăzi venim de la vizita de la Auschwitz . Îmi aduc aminte cu emoţie acea hartă cu liniile feroviare care din Norvegia în Grecia, din Franţa în Ucraina, din Olanda şi Italia se uneau şi se terminau în acea linie moartă a lagarului.

Studiindu-l pe fericitul nostru Francesco Drzewiecki, am cunoscut ce înseamnă viaţa într-un lagăr, unde pedeapsa ce mai insuportabilă era aceea de a nu avea ceva bun de aşteptat. Faptul de a cunoaşte că erai în faţa unei linii moarte care se termina în cuptorul distrugerii, stingea speranţa mare a foamei, a fricii, a umilinţei.

Ceva asemănător, astăzi, se întamplă cu multe persoane, cu mulţi tineri şi cu toate popoarele: nu au nimic bun să aştepte, trăiesc viaţa cufundaţi în tristeţe.

Dar noi, astăzi, am văzut şi un alt loc important, am vizitat Wadovice mergând pe paşii unui mesager de speranţă: Ioan Paul al II-lea. El printre altele, în tinereţe, a fost îndrumat pe linia morţii. A fugit săltând muntele Domnului pentru a contempla, din înalt, chipul lui Dumnezeu, chipul vieţii. De la această viziune s-a născut drumul său, încrederea, forţa credinţei care atât de mult bine a făcut întregii lumi. ,,Iată pe munte paşii unui mesager de pace!”.

Dragi tineri fraţi şi surori, care sunteţi pe muntele Zar pentru un act de credinţă şi de fraternitate: nu pierdeţi din vedere niciodată ,,muntele Domnului” . Acest munte se poate numi Zar dar şi Sinai cum a fost pentru Moise, Carmel pentru Ilie, Sion pentru Israel, Tabor pentru Iacob şi Ioan, Jasna Gora pentru Ioan Paul al II-lea şi mulţi polonezi, dar şi cu numele a multor locuri unde Dumnezeu le dă întâlnire fiilor săi pentru a-i întâlni şi a le garanta: ,,Curaj, nu vă temeţi, sunt eu!”

Dragi tineri, urcaţi pe muntele intimităţii cu Dumnezeu dacă doriţi să fiţi alimentaţi de speranţa care vine din iubirea sa victorioasă!

Dragi tineri, urcaţi pe muntele voinţei lui Dumnezeu pentru a cunoaşte cărările Divinei Providenţe şi a trăi ,,strategia carităţii” , care ,,singură va salva lumea!”

Dragi tineri, Don Orione vă stimulează, cum într-o zi i-a spus lui Cesare Pisan, întristat pentru orbirea sa: ,,dăruieşte-te lui Dumnezeui şi vei vedea că nu te vei plictisi” ; devine Fratele Ave Maria, sfânt şi fericit.

Dragi tineri, ,,deschideţi porţile lui Cristos, lui Cristos înviat!” doar el conduce la păşunea vieţii veşnice, la ceva bun şi etern şi nu la o şină a morţii.

A trăi istoria cu speranţă este mama tuturor ostentaţiilor vieţii noastre personale şi sociale. Fără speranţă, civilizaţia devine introvertită şi decade.

Suntem în cultura şinei morţii. Suntem într-un timp fără viziune în viitor, fără o jumătate frumoasă către care să mergem.

Gândiţi-vă cât este de preţios de a trece pragul speranţei de a fi astăzi creştini ( ,,aceia care au speranţă” ) şi de a fi orionini ( ,,fii Divinei Providenţe” ).

,,Trebuie să avem o inimă mare - vă aminteşte Don Orione- şi inima noastră trebuie să o formeze Isus, Isus, fiul meu, îţi recomand de a trăi şi de a respira din Isus; doar Isus poate forma inima bună şi mare. Să îl vestim pe Isus înăuntru şi afară, să respirăm Isus Cristos, să trăim în Isus Cristos” .

Înainte, deci! După acest meeting fiecare va continua pe străzi diferite. Aveţi curajul binelui, pentru că faceţi ceva valid şi sfânt care trece peste persoanele voastre, şi în Cristos veţi fi o mică operă a Divinei Providenţe pe strada unei lumi mai bune .

Ось на горах ноги благовісника, що звіщає про мир

Проповідь о. Флавіо Пелозо на горі Жар (Польща)

8 серпня 2008

Хочу передусім благословити Господа за цю зустріч молоді, яка в ім'я Ісуса і Отця Оріоне прибула з різних країн Європи. Мені приємно підкреслити символічну присутність на цій зустрічі представників європейських народів, які лише від кількох років входять в оріоньську географію, таких як Албанія, Білорусь, Румунія, Україна. Польща вже від давна є в серці Отця Оріоне і оріоньської Родини, але лише від двох десятилітть може знаходитися частіше в братерських обіймах з іншими народами, присутніми в оріоньському світі.

Дорога молодь, своєю присутністю я хочу виразити довіру і надію всієї оріоньської Родини. Ми бажаємо поділитися з вами Євангелією Ісуса побаченою очами харизмату Отця Оріоне, щоб дати відчути батьківське Провидіння Бога та чудове материнство Церкви. Оріоністи – монахи і монахині, священники, брати і ереміти, сестри сакраментки та споглядальні сестри, посвячені Богу миряни чи приятелі з Руху світських – існують, щоб жити “стратегією любови” з єдиною ціллю: “привести малих, вбогих, люд до Церкви і Папи, щоб відновити усе у Христі.”

У першому читанні ми почули радісну звістку пророка Осії: “Ось на горах ноги благовісника, що звіщає про мир!” Ця передповідь скерована до народу, що не мав надії, не мав вже планів. Він був зорганізований так, щоб вижити не очікуючи нічого доброго в ситуації рабства, що згнічувала усе і яка мала ім'я Ніневія .

Сьогодні ми повертаємося після відвідин в Аушвіц . Я з враженням згадую цю карту залізничних колій, що від Норвегії до Греції, від Франції до України, від Голандії до Італії збігалися і закінчувалися на цьому пероні смерті в концлагері.

Вивчаючи постать нашого дорогого блаженного Франциска Джевецького, я дізнався, що може означати життя в концлагері, де найбільш незносною карою було не сподіватися вже нічого доброго. Свідомість перебування на пероні смерті, що закінчувалось в печі, гасила надію більш від голоду, втомленності, приниженнь.

Щось подібного трапляється сьогодні з багатьма людьми, молоддю і цілими народами: вони не очікують вже нічого доброго, споживають життя назначене печаллю.

Але ми сьогодні відвідали також інше важливе місце, ми відвідали Вадовіце на шляху благовісника надії: Йоанна Павла II . Власне він, у молодості, був скерований на перон смерті. Він вирвався з нього входячи на гору Господню, щоб споглядати з висока обличчя Бога, обличчя життя. З цієї візії народився його шлях, довіра, сила віри, яка зробила стільки добра в цілому світі. “Ось на горах ноги благовісника, що звіщає про мир!”

Дорогі молоді брати і сестри, які знаходитеся на горі Жар, щоб дати свідотство вірі і братерству: не втрачайте ніколи образ “гори Господньої”. Ця гора може зватися Жар чи також Синай, як у Мойсея, чи Карміл як у Іллі, чи Сіон як у Ізраїля, чи Фавор як у Петра, Якова і Йоана, чи Ясна Гура як у Йоана Павла II і багатьох поляків, чи іменем багатьох місць, які Бог визначає місцем зустрічі своїм дітям, коли зустрічає їх і запевнює: “Відваги, не бійтеся, це Я!”

Дорога молодь, входьте на гору близькості з Богом, якщо хочете сповнитися надією, яка походить з Його звитяжної любови.

Дорога молодь, входьте на гору волі Божої, щоб пізнати шляхи Божого Провидіння і жити “стратегією любови”, що одна “тільки врятує світ”.

Дорога молодь, Отець Оріоне заохочує вас, як одного дня сказав до Чезаре Пізано, нещасливого з приводу сліпоти: “Віддай себе Господу і побачиш, що ти не розчаруєшся”; він став братом Аве Марія, святим і щасливим.

Дорога молодь, “відкрийте двері для Христа, Христа Воскреслого!” Тільки Він провадить на луки життя вічного, чогось доброго і вічного, а не перону смерті.

Прожити історію з надією – це і є матіррю усіх чеснот нашого особистого і суспільного життя. Без надії цивілізація обертається до упадку.

Ми знаходимося в культурі перону смерті. Знаходимося в часі без візії майбутнього, без прекрасної мети, до якої наближуються.

Подумайте, для скількох людей становить цінність переступити поріг надії і бути сьогодні християнами (“ тими, що мають надію ”), та бути оріоністами (“ дітьми Божого Провидіння ”).

“Треба мати велике серце, - знову нагадує нам Отець Оріоне, - і серце, і нас мусить формувати Ісус, Ісус, мій синку, наказую тобі жити і віддихати Ісусом; тільки Ісус може сформувати добре й велике серце. Привдягнімося у Ісуса Христа всередині і ззовні, віддихаймо Ісусом Христом, жиймо Ісусом Христом.”

А відтак, уперед. Після цієї зустрічі кожний продовжить відмінну путь. Майте відвагу для добра, щоб робити щось цінного й святого, що приходить звідси у ваші особистості і, у Христі, будьте малою справою Божого Поовидіння на шляху до ліпшого світу .

«Вот, на горах стопы благовестника, возвещающего мир»

Проповедь о.Flavio Peloso на горе Жар (Польша),

8 августа 2008

Прежде всего хотелбы воздать славу нашему Господу за эту встречу молодежи, которая во имя Иисуса и о.Орионе, прибыла с разных стран Европы. С удоволствием хотелбы подчеркнуть, значимое присутствие молодежи с Европейских государств, которые только пару лет назад появились в географии орионистов, такие государства как A лбания, Беларусь, Украина. Польша, с давних времен занимавшая специалное место в сердце о.Орионе и в сердце нашего ордина, но всего от двух десятилетий стала вместе с другими странами более близкая и открытая.

Мои дорогие, своим присутствием хотелбы выразить вам доверие и надежду вмего нашего ордина. Мы хотели бы поделится с вами Евангилием Иисуса так как делал это о.Орионе—чтобы ощутить в своей жизни отцовство Божьего Провидения и материнскую заботу Католичиской Церкви. Орионисты—монахи и монахини, сяшенники и пустельники, сестры Сакраментки и сестры Контеплятивные, Свецкие верующие, которые решили посвятить свою жизнь Богу, друзья и добродетели Свецкого Движения—существуют, чтобы реализовать «стратегию христианской любви» и единственной целью этой стратегии является «привести к Церкви и Папе всех нуждающихся, оставленных и никому не нужных, чтобы одновить все во Христе».

Мы услышали в первом чтение радостную весть пророка Наума: « Вот, на горах - стопы благовестника, возвещающего мир» Это послание было предназначено для народа, который утратил надежду, для народа у которого не было болше планов на будушее и который с грустью приготовился пережить время неволи, теряя все свое достояние и не ожидая ничего хорошего от будущего, этот народ назывался Ниневия.

Сеогодня мы были в Освенциме. Мне запомнилась одна карта—железнодорожные линии соединяюшие Норвегию и Грецию, Францию и Украину, Голандию и Италию, дороги которые пересекаясь заканчивались на лагерных рельсах смерти.

Изучая биографию блаженного Франциска Джевецкего, понимаешь лучше, что значить попасть в концлагерь где худшее, что может произойти, это потерять надежду на будушее, не ожидать перемен на лучшее. Само осознание того, что находишся на дороге, которая ведет к смерти, гасило всякую надежду болше чем голод, терпение и унижения.

Что-то похожее переживает сегодня молодежь во всем мире, многие уже не ждут каких-либо перемен без оптимизма живя сегодняшним днем.

Хотел бы вам припомнить еще об одном важном месте, где мы сегодня были—Вадовице, идя следами вестника надежы, следами Иоана Павла II. Именно он, который в своей молодости прошел по дороге смерти. Сумел пройти этот путь, сумел поднятся на гору Господа, чтобы контеплировать, там на высоте, обличие Господа, обличие жизни. От этого началась его дорога, доверие, сила веры которая так много сделала для всего света. «Вот, на горах - стопы благовестника, возвещающего мир»

Дорогая молодежь братья и сестры, вы вошедшие на эту гору Жар, чтобы свидетельствовать о своей вере и любви, пускай ваше сердце всегда стремится к «горе Господней». Эта гора может называтся Жар или Синай--как называлась для Моисея, или Кармель для Илия, или Сион для Израилитов, или Табор—как называлась для Петра, Якова и Яна, или Ясна Гура как для Иоанна Павла II и многих поляков, или кокое-либо друге место, где Бог хочет встретится со своими детьми и сказать им: «Отваги, не бойтесь, я с вами »

Дорогая молодежь, войдите на гору близости с Богом если хотите питатся

надеждой, которая полывет от Его любви.

Мои дорогие, поднимитись на гору воли Господней, чтобы лучше понять пути Божьего Проведения и войти в «стратегию любви» той единствкенной любви, которая может спасти мир.

Дорогая молодежь, о.Орионе учит вас, как когда-то научил Цезаря Писано, молодого парня, который ослеп: «Доверся Господу и увидиш, что Он не даст тебе скучять»; в будушем Цезарь стал монахом Аве Мария, святым и счасливым.

Мои дорогие, «откройте двери для Христа, для Иисуса воскреснувшего из мертвых!» Только Он может завести нас на жизную землю вечной жизни, толко Он может дать нам что-то ценное и вечное и никогда не поведет нас по дороге смерти.

Жить с надеждой, матерью всей нашей деятельности, личной и обшественной . Без надежды общество деградирует и перестанет существовать.

На сегодняшний день мы часто сталкиваемся с культурой смерти. Живем во времени безо всякой перспективы на будушее, без какой-либо важной цели.

Подумайте, на сколко дрогоценно переступить порог надежды и быть христриянами (теми у кого есть надежда), быть орионистами (детьми Божьего Проведения).

Нужно иметь большое сердце -припоминает --о.Орионе— наше сердце должно быть сотворино Иисусом, мы должны жить Иисусом, дышать Иисусом, только Иисус может сотворить в нас серде доброе и откртое. Так давайте же приоблечемся в Иисуса снутри и снаружи, начнем дышать Иисусом, нанем жить Иисусом»

По окончанию нашей встречи, каждый из вас продолжет свой путь. Имейе отвагу быть добрыми, делая что-то важое и святое во Христе. Так станете малым делом Божьего Проведения стримлясь к лучшему миру

“JA MBI MALET HAPAT E LAJM Ë TARIT T Ë PAQES”

Predikimi i Don Flavios Mbi malin Zar (Poloni)

8 gusht 2008

Dëshiroj para së gjithash të bekoj Zotin për këtë takim të të rinjve që, në emër të Jezusit e të don Oriones, vijnë prej shumë vendesh të ndryshme të Evropës. Më pëlqen të nënvizoj që në këtë meeting ka një përfaqësim domethënës prej vendesh evropiane që prej pak vitesh kanë hyrë në gjeografinë orionine, por vetëm prej dy dekadash përqafimi me popujt e tjerë të pranisë orionine ka mundur të bëhet më frekuente e vëllazërore.

Të dashur të rinj, me praninë time dua t'ju them besimin e shpresën të gjithë Familjes Orionine. Duam të bashkëndajmë me ju Ungjillin e Jezusit i jetuar sipas karizmës së Don Oriones për të përjetuar atësinë e P rovanis ë së Hyjit e kujdesin amënor të Kishës. Orioninët – rregulltarë e motra, meshtarë, vëllezër e eremitë, sakramentine e Kundruese, laikë të shuguruar ose miq të Lëvizjes laicale – ekzistojnë për të jetuar “ strategjin ë e dashurisë ” me të vetmin qëllim të “dërgojmë të vegjëlit, popullin Kishës dhe Papës për të ndërtuar gjithçka në Krishtin.

Kemi dëgjuar në leximin e parë shpalljen e gëzueshme të profetit Oze: “ Ja mbi male hapat e lajmëtarit të paqes! ”. Kjo shpallje i drejtohej një populli që nuk kishte shpresë, që nuk kishte më projekte. Ishte i organzuar, trishtueshëm, për të mbijetuar duke mos pritur asgjë të mirë nga situata e skllavërisë që gjithçka pushtonte e që e kishte një emër Ninivë .

Sot kthehemi nga vizita në Auschwitz . Kujtoj me mjaft përshtypje atë hartë të linjës hekurudhore që nga Norvegjia deri në Greqi, nga Franca në Ukrainë, nga Hollanda në Itali kryqëzoheshin e përfundonin në atë binar të vdekjes të lagerit.

Duke studjuar të dashurin tonë të Lumin Francesco Drzewiecki, kam njohur çfarë do të thoshte jeta në një lager ku dënesa më e papërmbajtur ishte ajo që të mos kishe asgjë të mirë për të pritur. Vetëdijshmëria për të qenë mbi një binar të vdekjes që përfundonte në furrë të shkatërrimit shuante shpresën e urisë, të mundimit, të pervujtërimeve.

Diçka e ngjashme, sot, i ndodh shumë njerëzve, shumë të rinjve e popujve mbarë: nuk kanë asgjë të mirë për të pritur, harxhojnë jetën të shënuar prej tristimit.

Por ne, sot, kemi vizituar edhe një vend tjetër të rëndësishëm, kemi vizituar Wadovice, mi hapat e një lajmëtari të paqes: Gjon Pali i II-të. Ai, në moshë të re, qe drejtuar binarit të vdekjes. Iu largua duke iu ngjitur malit të Zotit për të soditur, nga lart, fytyrën e Hyjit, fytyrën e jetës. Nga ky shikim lindi ecja e tij, besimi, forca e fesë që shumë mirë i ka bërë botës mbarë. “ Ja mbi male hapat e një lajmëtari të paqes !”.

Të dashur të rinj vëllezër e motra, që jeni mbi malin Zar për një akt feje dhe vëllazërie: mos humbni asnjëherë “malin e Zotit”. Ky mal mund të quhet Zar apo edhe Sinaj, si për Moisiun, o Karmelo si për Elinë, o Sion si për Izraelin, o Tabor si për Pjetrin, Jakobin e Gjonin, o Jasna Gora si për Gjon Palin e II-të e për shumë polakë, ose me emrin të shumë vendeve ku Hyji i jep një takim bijve të tij për t'i takuar e për t'i siguruar: “ Kurajo, mos ki frikë, jam unë ”.

Të dashur të rinj ngjitjuni malit të intimitetit me Hyjin nëse doni të jeni të ushqyer nga shpresa që vjen nga dashuria e tij fitimtare.

Të dashur të rinj, ngjitjuni malit të vullnetit të Hyjit, ngjitjuni malit të Hyjit për të njohur udhët e Provanisë Hyjnore e për të jetuar “ strategjinë e dashurisë ” që “ vetëm ajo do të shëlbojë botën ”.

Të dashur të rinj, Don Orione ju nxit, ashtu si një ditë iu drejtua Cesare Pisanos i trishtuar nga verbëria: “ dhuroju Zotit e do të shohësh që nuk do të mërzitesh ”; u bë vëlla Ave Maria i shenjtë e i lumtur.

Të dashur të rinj, “ hapjani dyert Krishtit, Krishtit të Ngjallur !” vetëm ai ju drejton drejt lëndinave të jetës së pasosur, drejt diçkaje të mirë e të përjetshme dhe jo në një binar të vdekjes.

Të jetosh historinë me shpresë është nëna e të gjitha sfidave të jetës tonë personale e shoqërore. Pa shpresë, qytetërimi mbyllet e rrëzohet.

Jemi në kulturën e binarit të vdekjes. Jemi në një kohë pa vizione për të ardhmen, pa një qëllim të bukur drejt të cilit të shkojmë.

Mendoni sa e çmueshme është të kesh kapërcyer pragun e shpresës dhe të jemi sot të krishterë (“ ato që kanë shpresë ”) dhe të jemi orioninë (“ bij të Provanisë Hyjnore ”).

“ Duhet të kemi një zemër të madhe – ju kujton akoma Don Orione – dhe zemrën neve duhet ta formojë Jezusi, Jezusi, biri im, të rekomandoj të jetosh e të marrësh frymë Jezusin; vetëm Jezusi mund të na formojë zemrën e madhe e të mirë. Të vishemi me Jezu Krishtin brënda e jashtë, të marrim frymë Jezu Krishtin, të jetojmë Jezu Krishtin ”.

Përpara, pra. Mbas këtij takimi çdonjëri do të vazhdojë nëpër rrugë të ndryshme. Kini kurajon e së mirës, sepse po bëni diçka të vlefshme e të shenjtë që shkon përtej e ju tejkalon dhe, në Krishtin, do të jeni një vepër e vogël e Provanisë Hyjnore në ecjen drejt një bote më të mirë .

Refleksje po spotkaniu młodych w Polsce

11 sierpnia 2008 roku

Uczestniczyłem w tylko jednym dniu Oriońskiego Europejskiego Spotkania Młodych, odbywającego się w Polsce, w dniach od 3 do 10 sierpnia, będącego kontynuacją ŚDM w Sydney. Ze Światowych Dni Młodzieży z Papieżem zostały zaczerpnięte treści i duch, śladami Ks. Orione i Błogosławionego Franciszka Drzewieckiego. Było pięknie widzieć tylu młodych zjednoczonych, zaangażowanych, radosnych.

W czasie mojego urzędu, w ciągu tych lat, uczestniczyłem w wielu spotkaniach i inicjatywach Rodziny Oriońskiej, ale podczas tego Spotkania miałem doświadczenie i wizję czegoś nowego. Spostrzegłem, że istnieje nowa oriońska Europa obejmująca w żywy i solidny sposób również kraje ze Wschodu, które dopiero dwa dziesięciolecia temu zostały zdobyte przez Ks. Orione.

Na Spotkaniu w Polsce były solidne reprezentacje od 15 do 20 młodych pochodzących również z Albanii, Rumunii, Białorusi, Ukrainy. I są to ludzie młodzi bardzo dobrze identyfikujący się z Ks. Orione, zaangażowani w swoich krajach, aktywni bohaterowie, którzy określają przynależność słowem „My”. Ponadto, jest wartym rozważenia, że Polska znajduje się rzeczywiście w sercu Ks. Orione i Rodziny Oriońskiej od wielu lat (1923r.), ale dopiero od dwóch dziesięcioleci jej „uścisk” z innymi narodami, w których są obecni orioniści, mógł stać się bardziej intensywny i braterski.

Krótko mówiąc, pomyślałem: dzisiaj również nasza mała a mimo to wielka Rodzina Oriońska w Europie “oddycha dwoma płucami”, wielkimi tradycjami i żywotnością Zachodu i Wschodu.

Patrząc w przyszłość - jest to nadzieja i zobowiązanie.

 Ks. Flavio Peloso FDP

Notë mbas takimit të të rinjve në Poloni

11 gusht 2008.

Kam marrë pjesë vetëm një ditë të Takimit Evropian të të Rinjve Orioninë, i mbajtur në Poloni nga 3 deri më 10 gusht, në vazhdim me ditën Botërore të të Rinjve në Sidney. Të Ditës Botërore të të Rinjve me Papën janë marrë përmbajtjet dhe shpirti, mbi hapat e Don Oriones e të Lumit Francesco Drzewiecki. Ka qenë një spektakël i bukur të shohësh shumë të rinj të bashkuar, të angazhuar, të gëzueshëm.

Në detyrën time, në këta vite, kam marrë pjesë në shumë takime e nisma të Familjes Orionine, por në këtë Takim kam pasur një përvojë e një shikim të diçkaje të re. Vura re që ekziston një Evropë e re që përfshin në mënyrë të gjallë e të qëndrueshme edhe Vendet e Lindjes, që prej dy dekadash janë rrokur nga Don Orione.

Në Takimin e Polonisë kishte përfaqësues të qëndrueshëm të 15/20 të rinjve që vinin nga Shqipëria, Rumania, Biellorusia, Ucraina. E janë të rinj tashmë mirë të identifikuar me Don Orionen, të angazhuar në Vendet e tyre, protagonistë aktivë që përdorin “Ne-n” e përkatësisë. Ndër të tjera, është për t'u konsideruar që Polonia është “po” në zemrën e Don Oriones e të Familjes Orionine prej një date të vjetër (1923), por vetëm prej dy dekadash, përqafimi i saj me popuj të tjerë të pranisë Orionine ka mundur të behet frekuente dhe vëllazërore.

Pra, kam menduar: sot edhe e jona e vogël dhe e madhe Familje Orionine në Evropë “merr frymë me dy mushkërinjë” , me traditat e mëdha dhe jetësinë e perëndimit dhe të lindjes.

Është një shpresë dhe një angazhim duke parë drejt së ardhmes.

Don Flavio Peloso